Πρόκειται για μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης του Βόλου, στη συμβολή των οδών Δημητριάδος και Σόλωνος. Η επιλογή χρηστών, αλλά και η κατανομή των χρήσεων στο κτίριο αυτό, είναι μη συμβατική: το κτίριο σχεδιάστηκε για να στεγάσει τις ζωές τεσσάρων νέων γυναικών.
Στην παρούσα εργασία επιχειρειται να ξανασυζητηθεί το ζήτημα της πολυκατοικίας, μέσω της επαναδιαπραγμάτευσης του τρόπου κατοίκησης καθώς και του χρόνου των κατοίκων. Το κτίριο που προκύπτει δεν στεγάζει/εξυπηρετεί μόνο τους 4 χρήστες, αλλά και όλους τους ανθρώπους που εκείνοι φέρνουν μαζί τους (φίλους, συντρόφους, οικογένεια), καθώς και το σύνολο των αναγκών των χρηστών αυτών.
Είναι μια απόπειρα σχεδιασμού για μια κοινωνική οργάνωση σύγχρονη, τελικά προτείνεται ένα μοντέλο διευρυμένης κατοίκησης: οι χρήστες του κτιρίου δεν είναι αυστηρά 4 άτομα, αλλά ο αριθμός τους ποικίλλει. Οι χρήστες είναι εν δυνάμει δεκάδες, διαχέονται στο κτίριο χρησιμοποιώντας χώρους και διασπώντας το χρόνο τους μέσα σε αυτό.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα ενισχύει την κατάσταση αυτή: χώροι εργασίας, χώροι διασκέδασης, χώροι γυμναστικής κ.α. αποτελούν ανοιχτή πρόσκληση σε μεγάλο αριθμό ατόμων ανά πάσα στιγμή.
Επιπρόσθετα, κατοίκηση και εργασία είναι δύο καταστάσεις που διαχέονται και αλληλοδιαπλέκονται μέσα στο κτίριο, σε μια προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης τόσο του τρόπου κατοίκησης όσο και της διάχυσης του χώρου και του χρόνου των χρηστών.

Η μορφή προκύπτει ύστερα από διάφορους πειραματισμούς. Μέσα από χο(ω)ρογραφίες του κενού και του πλήρους, προκύπτουν όγκοι διαμπερείς, πορώδεις, αυτάρκεις στην αρχή, ανεπηρέαστοι από το περιβάλλον τους˙ ύστερα ο αστικός ιστός τους σμιλεύει, τους εντάσσει… Αστικός ιστός και κτίριο δένονται με κοινές ιδέες και έννοιες: το κενό και το πλήρες ως δύο αναπόσπαστα στοιχεία χώρου, το πορώδες, που μιλά για χώρο και για χρόνο.

Η ιδέα του storyboard εμπλέκεται στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό από νωρίς: το κτίριο σχεδιάζεται εξ αρχής για τη Μάρω, την Έφη, τη Μαριάνθη και την Αλεξάνδρα, οι μορφοπλαστικοί πειραματισμοί βασίζονται σε στιγμιότυπα από τις ζωές των τεσσάρων γυναικών. Το τελικό αποτέλεσμα είναι το αποτύπωμα των στιγμιότυπων αυτών και αποτελεί μια πολύποκη μορφή/κέλυφος ανοιχτό σε πολύ περισσότερους ανθρώπους.