Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την ανάπτυξη μίας μεθοδολογίας για την εύρεση της -βέλτιστης- τοποθέτησης καταφυγίου ανάγκης σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Η μεθοδολογία για την κατασκευή του καταφυγίου λαμβάνει υπόψη τη σχέση του με το υπάρχον δίκτυο μονοπατιών και τα υφιστάμενα καταφύγια. Η εφαρμογή της μεθοδολογίας αναπτύσσεται μέσα από την περίπτωση του Πηλίου όρους.

 Η εργασία χωρίζεται σε δύο ευρύτερα μέρη, που αποτελούνται από επιμέρους τμήματα. Το πρώτο μέρος αφορά τη δημιουργία μίας γενικής μεθοδολογίας για την εντοπισμό χωροτακτικής τοποθέτησης ενός καταφυγίου ανάγκης στο Πήλιο όρος, ενώ το δεύτερο αφορά το σχεδιασμό αυτού.

 Στο πρώτο μέρος χαρτογραφείται το πεζοπορικό δίκτυο του Πηλίου, μελετώνται τα υπάρχοντα καταφύγια και, μέσω αυτών, πηγαίνοντας από το ειδικό στο γενικό, σχεδιάζεται η μεθοδολογία για το που θα μπορούσε καλύτερα να τοποθετηθεί ένα καταφύγιο ανάγκης, βασιζόμενοι στις πεζοπορικές ανάγκες και χωροτακτικές αναλύσεις. Καταλήγει με την ανάλυση των πιθανών τοποθεσιών, σε τέσσερις βασικές: Ίταμος, Τισαίο, Κριθαριές και Χιονότρυπα.

 Στο δεύτερο μέρος, καταγράφονται επιλεκτικά προσωπικές εμπειρίες του μελετητή σε όλη την Ελλάδα (2014-2024). Αναλύοντας εμπειρικά τις βασικές λειτουργίες των επισκεπτόμενων καταφυγίων και τις πρακτικές που συνοδεύουν την επίσκεψη ή και τη διανυκτέρευση σε αυτά. Αυτή η καταγραφή και η ανάλυση αποτέλεσε τη βάση για πιθανές χρήσεις προς ένταξη στο καινούριο καταφύγιο πέραν των συμβατικών. Σε συνέχεια της ανάλυσης των πιθανών τοποθεσιών του πρώτου μέρους, ακολουθεί η επιλογή μίας -του Ιτάμου- από τις μελετημένες περιοχές, λαμβάνοντας υπόψη τα ποιοτικά και τα ποσοτικά χαρακτηριστικά τους. Η διπλωματική εργασία ολοκληρώνεται με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του καταφυγίου ανάγκης, λαμβάνοντας υπόψη την  τοποθέτηση του στο -ασβεστολιθικό και φυτεμένο με οξιές- τοπίο του Ιτάμου. Με βασικές αρχές την αρθρωτή δομή (modularity), μίας μονάδας και κατασκευαστικής αρχής για τη δυνατότητα επαναληψιμότητας, αλλά και εύκολης από- και συναρμολόγησης. Σχεδιάστηκαν τρεις βασικές δομές: το Μονό, το Διπλό και το Κοινό. Οι δομές αυτές μπορούν να ενταχθούν/ προσαρμοστούν σε όποιο τοπίο και να πολλαπλασιαστούν ή μειωθούν ανάλογα με τις ανάγκες της επικείμενης τοποθεσίας.