Η εργασία αυτή έχει ως αντικείμενο μελέτης την Ι.Μ. του Αγ. Αντωνίου στην τοποθεσία Πετάλι, της επαρχίας Μαλεβιζίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης, κοντά στο χωριό Κάτω Ασίτες. Η Μονή αποτελεί σήμερα μετόχι της Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Γοργοελεήμονος και ιδρύθηκε περίπου στα μέσα της ενετικής περιόδου κατοχής της Κρήτης, γύρω στον 15ο – 16ο αιώνα. Σήμερα σώζονται ερείπια μόνο, από τα κτίσματα της μονής και ειδικότερα του καθολικού και των κελλιών. Το καθολικό της μονής παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσφέρει ένα ευρύ πεδίο μελέτης εξαιτίας των μεγάλων καταστροφών και φθορών που έχει υποστεί. Η πορεία της μελέτης ακολουθεί τα παρακάτω στάδια. Αρχικά περιλαμβάνει την συλλογή όλων των απαραίτητων ιστορικών στοιχείων που προέρχονται τόσο από βιβλιογραφική όσο και από προσωπική έρευνα. Στην συνέχεια ακολουθεί λεπτομερής αποτύπωση και τεκμηρίωση του καθολικού της μονής ώστε να καταγραφούν και να μελετηθούν αναλυτικά όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την υφιστάμενη κατάσταση του ναού [αποτύπωση όλων των σωζομένων τμημάτων του ναού και της παθολογίας τους, συστηματική καταγραφή σωζομένων αρχιτεκτονικών μελών εντός και εκτός του ναού, διαχωρισμός των χρονολογικών φάσεων κατασκευής του, κλπ.]. Στην συνέχεια της καταγραφής αυτής, προτείνονται τεχνικές συντήρησης και αποκατάστασης που κρίνονται απαραίτητες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την μελέτη και αξιολόγηση της υφιστάμενης παθολογίας του κτιρίου, καθώς και πρόταση μερικής αναστήλωσης του ναού με την τοποθέτηση στη θέση τους ταυτισμένων αρχιτεκτονικών μελών, όπου αυτό είναι δυνατόν. Διερευνάται ακόμη η αρχική στατική λειτουργία του κτίσματος και των πιθανών αιτίων που οδήγησαν στην κατάρρευσή του. Τέλος παράλληλα με την λύση αναστήλωσης και μερικής ανακατασκευής τμήματος του καθολικού, για το οποίο προέκυψαν επαρκή στοιχεία, με αρχικό και νέο οικοδομικό υλικό προτείνεται και η προσθήκη μεταλλικού στεγάστρου στο βόρειο κλίτος του ναού για την καλύτερη προστασία τμημάτων που διατηρούνται σε μορφή ερειπίου.