Στο ξεκίνημα της τραγωδίας του Σοφοκλή «Οιδίπους επί Κολωνό», ο τυφλός Οιδίποδας και η -κόρη και αδερφή του- Αντιγόνη, βρίσκονται στο λόφο του Ιππίου Κολωνού. Σε αυτό τον τόπο θα λάβει χώρα ο θάνατος του Οιδίποδα, στο κλείσιμο της τραγωδίας. Φτάνουν εδώ μετά από μακρόχρονη και εξαντλητική περιπλάνηση, ο Οιδίπους τυφλός και η Αντιγόνη τα μάτια του. Κοιτάζουν στο βάθος τα τείχη μιας πόλης. Της Αθήνας.
 Στο άρθρο του Ζήση Κοτιώνη «Κοίτα Οιδίποδα! Αυτή είναι η Αθήνα», εξετάζεται η αφαίρεση του κτισμένου όγκου της Αθήνας, στην έκταση που μεσολαβεί μεταξύ του λόφου του Κολωνού και της Ακρόπολης [ή των ιχνών των Θεμιστόκλειων τειχών γενικότερα], έτσι ώστε ο «Οιδίποδας» που θα στεκόταν σήμερα στο ίδιο με τότε σημείο να μπορεί και πάλι να «δει» τα τείχη της πόλης, καθώς η παρούσα κατάσταση της πυκνοκατοικημένης, άναρχης δόμησης, εμποδίζει αυτή την ορατότητα.
 Με αφορμή αυτή την προσέγγιση αναπτύσσεται η μελέτη της παρούσας διπλωματικής εργασίας. Η σκηνή διαμέτρου 6.66μ., που αναφέρει ο Ζήσης Κοτιώνης στο άρθρο του, και που θα φιλοξενούσε σήμερα τον ηθοποιό-Οιδίποδα στον Κολωνό, προτείνεται να ανυψωθεί τόσο ώστε το «βλέμμα» του Οιδίποδα να μπορεί πια να περάσει πάνω από τον πυκνό αστικό ιστό της σύγχρονης Αθήνας και να φτάσει έτσι στην Ακρόπολη.
 Ένα κυλινδρικό κτίσμα ύψους 33μ. περίπου [μία μορφή δεξαμενής] τοποθετείται στην κορυφή του λόφου. Στο κάτω τμήμα του κτίσματος αναπτύσσεται σε τρεις ορόφους μία βιβλιοθήκη που φιλοξενεί κείμενα θεατρικών έργων, αναλύσεις, μελέτες, και βιβλία με θεατρική θεματολογία γενικότερα. Το επάνω περιλαμβάνει τη θεατρική σκηνή, τα καθίσματα των θεατών και τα παρασκήνια. Ο διαχωρισμός των δύο τμημάτων ορίζεται από ένα περιμετρικό [σχεδόν ενιαίο] άνοιγμα από το οποίο μπορεί κανείς να κοιτάξει την πόλη της Αθήνας προς κάθε κατεύθυνση [και φυσικά και την Ακρόπολη]. Το βλέμμα, όπως προαναφέρθηκε, περνά πλέον πάνω από τον αστικό ιστό της πόλης.