Η παρούσα ερευνητική εργασία έχει ως αντικείμενο τη μελέτη των παραδοσιακών εργαλείων του γνωστού στη Σύρο καραβομαραγκού, κύριου Γιάννη Ζώρζου, μέσα από αφηγήσεις ενός εκ των δύο γιών του, κ. Μανώλη Ζώρζου. Σκοπός της είναι να καταγραφούν οπτικά και ονομαστικά τα εργαλεία, η χρήση και το υλικό τους, καθώς επίσης και ο τρόπος κατασκευής τους, όπως και οι χώροι που συμβάλλουν στην παραγωγική διαδικασία. Ο Ντιντερό σχολιάζει για τις έρευνες του, πως στους χίλιους, θα είσαι τυχερός αν βρεις καμιά δεκαριά που να μπορούν να μιλήσουν με σαφήνεια για τα εργαλεία ή τις μηχανές με τα οποία δουλεύουν και για τα πράγματα που παράγουν. Οι προφορικές μαρτυρίες του κύριου Ζώρζου, όπως και άλλων τεχνιτών, δημιουργούν μια καθαρή εικόνα και μας δίνουν πληροφορίες για τα εργαλεία, τα καΐκια, τα καρνάγια και τη ναυπηγική και παραγωγική δράση στο νησί.

Η ξυλοναυπηγική τέχνη στη Σύρο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ναυτικής παράδοσης του νησιού και συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξή του. Τα καρνάγια και οι καραβομαραγκοί που διατηρούνται έως και σήμερα είναι η μόνο άγκυρα για να κρατηθεί αυτή η τέχνη ζωντανή. Η γνωσιοκτονία στην οποία οδηγείται ο κλάδος αυτός, λόγω της υπόρρητης γνώσης των τεχνιτών που ολοένα και μειώνονται, είναι κρίσιμη και δυστυχώς αναπόφευκτη. Μέσω της παρούσας εργασίας, κατανοούμε την αξία που έχει ο πλούσιος κόσμος της ξυλοναυπηγικής, την τεχνογεωγραφία της, το δίκτυο που δημιουργεί εκτός του τόπου όπου κατασκευάζεται, ταξιδεύοντας και μπορούμε να γνωρίσουμε τους λόγους που συμβάλλουν στη διακοπή της παραγωγής του που συνεπάγεται την εξαφάνιση ολόκληρου του κατασκευαστικού κλάδου, ενός και παραπάνω επαγγελμάτων, του ειδικού λεξιλογίου, των εργαλείων και τελικώς, της γνώσης.