Η παρούσα ερευνητική εργασία μελετά τον τρόπο με τον οποίο τα σύγχρονα εργαλεία Επαυξημένης και Μικτής πραγματικότητας χρησιμοποιούνται στην αρχιτεκτονική πρακτική και δημιουργούν νέους υβριδικούς χώρους. Παράλληλα, διερευνά τους τρόπους με τους οποίους ο χρήστης  και ο σχεδιαστής μπορεί να αλληλοεπιδράσει με αυτούς, καθώς και το πως αυτοί οι χώροι μπορούν να προσφέρουν στο χρήστη και τον σχεδιαστή νέες χωρικές δυνατότητες. Αρχικά, γίνεται μια αποσαφήνιση και σύγκριση των εννοιών που περιλαμβάνονται στο ευρύτερο σύνολο της εκτεταμένης πραγματικότητας (XR) και επισημαίνεται το θεωρητικό και ιστορικό πλαίσιο γύρω από αυτούς. Έχοντας σαν σκοπό τη διερεύνηση των χώρων διάβρωσης των ορίων μεταξύ “ψηφιακού” και “πραγματικού”, η έρευνα στη συνέχεια επικεντρώνεται στις τεχνολογίες Επαυξημένης και Μικτής Πραγματικότητας. Εντούτοις, αναλύονται οι τρόποι λειτουργίας και η δομή των παραπάνω συστημάτων. Στο τέταρτο κεφάλαιο της έρευνας, γίνεται μια ανάλυση των σύγχρονων εφαρμογών των εργαλείων ARκαι MRστην αρχιτεκτονική, μέσω της κριτικής ταξινόμησης και ανάλυσης αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων, CaseStudies. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται παραδείγματα προσωπικών μελετών περίπτωσης, πειραματισμών που έγιναν, στα πλαίσια της διερεύνησης της εμπειρίας του χρήστη μέσω αυτών των εργαλείων.

 Μέσα από την ανασκόπηση της διαθέσιμης ελληνικής και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας, τη μελέτη των παραδειγμάτων και των προσωπικών πειραματισμών, η εργασία αποσκοπεί στην αποσαφήνιση των εννοιών που περικλείουν τις τεχνολογίες ARκαι MR, την ανάλυση της τρέχουσας χρησιμότητάς τους στους επιμέρους κλάδους του αρχιτεκτονικού και σχεδιαστικού τομέα και επιδιώκει να απαντήσει στα τιθέμενα ερευνητικά ερωτήματα.