Η παρούσα ερευνητική εργασία διερευνά την επίδραση των φεμινιστικών κινημάτων στον αρχιτεκτονικό και αστικό σχεδιασμό. Στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα η αρχιτεκτονική, αντλώντας από τα αιτήματα και τις ιδέες του φεμινισμού, επιχείρησε να αμβλύνει ή και να αναιρέσει πατριαρχικά στερεότυπα και δομές που περιόριζαν τη ζωή και τα δικαιώματα των γυναικών, ενώ είχαν αρνητικές συνέπειες και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Οι έμφυλες ανισότητες και ευρύτερες αναχρονιστικές νοοτροπίες παραμένουν καλά εδραιωμένες μέχρι σήμερα, και οι φεμινιστικά κινήματα και θεωρίες συνεχίζουν να εμπνέουν σύγχρονα αρχιτεκτονικά γραφεία σε διαφορετικά κοινωνικοπολιτικά και γεωγραφικά πλαίσια. Η εργασία χαρτογραφεί τις επιρροές των φεμινιστικών θεωριών στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό εστιάζοντας στις συγκλίσεις τους γύρω από την μελέτη και επανασχεδιασμό του οικιακού, του δημόσιου χώρου. Αρχικά, η εργασία επιχειρεί μια επιλεκτική επισκόπηση και αξιολόγηση των κύριων προβληματισμών που αναπτύχθηκαν ως απόρροια της φεμινιστικής θεωρίας, και τροφοδότησαν την αρχιτεκτονική πρακτική στο τέλος του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια, εξετάζει το θεωρητικό και σχεδιαστικό έργο αρχιτεκτονισσών και συνεργατικών αρχιτεκτονικών γραφείων από διαφορετικές περιοχές του κόσμου. Μέσα από την συγκριτική παράθεση διαφορετικών σχεδιαστικών προτάσεων, συμμετοχών σε αρχιτεκτονικές εκθέσεις αλλά και ψηφιακών, αρχιτεκτονικών αρχείων, η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία αναδεικνύει τις εναλλακτικές προσεγγίσεις στην αμφισβήτηση πατριαρχικών μορφών εξουσίας και τις πολλαπλές εκδηλώσεις τους στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ως εκφάνσεις του διαχρονικού και επίκαιρου αιτήματος για ισότιμη και ελεύθερη συνύπαρξη όλων των κοινωνικών ομάδων.