Τα ελληνικά νησιά αποτελούν έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς καλοκαιρινών διακοπών, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Συνεπώς, ο τουρισμός είναι μια οικονομική δραστηριότητα η οποίο ολοένα και αυξάνεται. Τι γίνεται, όμως όταν ο αριθμός των επισκεπτών υπερβαίνει τις δυνατότητες των νησιών; Η αυξανόμενη επισκεψιμότητα στα νησιά τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να αλλοιώνεται τόσο το χρώμα και η ταυτότητα του κάθε νησιού, όσο και το ίδιο το προϊόν, δηλαδή η ποιότητα της παραμονής του επισκέπτη εκεί.

Παρατηρούμε πως σε μία προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του τουριστικού προτύπου γίνεται μια στροφή σε άλλου τύπου διακοπές. Πλέον βλέπουμε νησιά λιγότερο δημοφιλή, να “λανσάρονται” ως τόποι “μη τουριστικοί” και “αυθεντικοί” όπου μπορεί ο επισκέπτης να ζήσει σαν ντόπιος και να απολαύσει το αναλλοίωτο τοπίο. Τι είναι όμως η αυθεντικότητα; Ποια τα χαρακτηριστικά της; Πως μπορεί κάποιος να βιώσει την πραγματική εμπειρία ενός τόπου; Και τι σημαίνει, για τον ίδιο τον τόπο και τους ανθρώπους του, όλα τα παραπάνω να γίνουν τα χαρακτηριστικά μιας νέας τουριστικής καμπάνιας;

Με βάση αυτά τα ερωτήματα, στη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία, μελετάται η περίπτωση του νησιού της Σερίφου, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως “εναλλακτικό .” προορισμό . διακοπών. Μέσω συνεντεύξεων, επιτόπιας και βιβλιογραφικής έρευνας και φωτογραφιών, αναζητείται αυτή η “αυθεντικότητα” στο συγκεκριμένο νησί. Είναι τελικά αυτή η αυθεντικότητα η απάντηση στον κορεσμό του τουρισμού σήμερα και τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό;