Το ζήτηµα της διαµόρφωσης των χώρων κατοίκησης είναι συνυφασµένο µε τα δύο φύλα από τις απαρχές της Αρχιτεκτονικής. Η παρούσα έρευνα αφορά την τοποθέτηση της γυναίκας στο χώρο του σπιτιού και τις εµπειρίες της στο χώρο της κατοικίας. Πιο συγκεκριµένα, θα ανατρέξουµε στη θέση του γυναικείου φύλου σε συγκεκριµένους χώρους του σπιτιού και θα ανακαλύψουµε πως αυτοί διαµορφώθηκαν ώστε να συντηρούν τον έµφυλο διαχωρισµό στην κατοικία. Τέλος, θα παραθέσουµε σύγχρονες εµπειρίες γυναικών από τον χώρο στον οποίο κατοικούν, και θα δούµε πως αυτή η σχέση φύλου και χώρου επαναπροσδιορίζεται.

Συµµετείχαν: ένα οµόφυλο ζευγάρι, οµόφυλες συγκάτοικοι, µονογονεϊκή οικογένεια (µητέρα-κόρη) και «εργένικη» (θηλυκή) κατοίκηση. Η έρευνα διεξήχθη µε τη µορφή ερωτηµατολογίου-συνέντευξης  και χαρτογράφησης βάσει της συχνότητας, του τρόπου χρήσης των οικιακών χώρων και των συναισθηµάτων σε αυτούς. Ανακαλύφθηκε ότι οι θηλυκότητες αναζητούν ιδιωτικότητα, χώρο για τα χόµπι τους, τους αρέσει να µοιράζονται όλο το σπίτι µε επισκέπτες, πέραν των υπνοδωµατίων τους συνήθως. Το µπουντουάρ πλέον είναι ο νιπτήρας του µπάνιου και το χολ ο χώρος ανασυγκρότησης και ίσως συνάντησης. Όλα τα ευρήµατα είναι αντιδιαµετρικά µε τη χρήση των χώρων από τις θηλυκότητες στο παρελθόν.