Τίποτα δεν συμβαίνει στην φύση, το οποίο να μην εμφανίζει κάποια σχέση με το όλον
Johamm Wolfgang von Goethe, 1792

 Το project “In between: Flows and events / Στο μεσοδιάστημα: Ροές και συμβάντα“ θέτει το πρόβλημα της συνέχειας στο παραλιακό μέτωπο του Δήμου Βόλου. Κινούμενοι με βάση μία «συλλογική νοημοσύνη»1 και την καθοριστική φράση του Goethe, η συνθετική διαδικασία εμπλουτίζεται συνεχώς από την ερευνητική πορεία, η οποίο συλλέγει και συνδυάζει δεδομένα από πολλαπλά διαφορετικά πεδία, όπως είναι η βιολογία, η ανατομία, τα μαθηματικά, η γεωπονία, αλλά και η τοπική παράδοση της περιοχής. Έτσι η παρέμβασή μας διαμορφώνεται, βασισμένη σε δεσμούς μεταξύ ασύνδετων φαινομενικά πραγμάτων. Η ιδέα συνεχώς εμπλουτίζεται ξεκινώντας απλά, από την παρατήρηση του χάρτη , όπου διαφαίνεται η έντονη συμπύκνωση του αστικού ιστού γύρω από ένα τοπικό κέντρο, με χαλαρές συνδέσεις με τις γειτονικές περιοχές, μέσω του παραλιακού τους μετώπου. Παράλληλα επικεντρώνοντας τοπικά, ανάμεσα στον εμπορικό λιμένα και τον βιότοπο, δηλαδή στην Δυτική ακτή του Δήμου Βόλου, προβάλλεται έντονα πλέον η χασματική και ελλιπής σύνδεση με τον κύριο αστικό ιστό από την μία και με την περιοχή των Πευκακίων και των αρχαίων ευρημάτων από την άλλη. Έτσι μεταβαίνοντας στο τελειότερο ρυθμιστικό κέντρο του πιο πολύπλοκου δικτύου επικοινωνίας του κόσμου, τον εγκέφαλο και επικεντρώνοντας στο τμήμα αυτού, που συντονίζει το ανθρώπινο σώμα, λαμβάνονται καθοριστικά δεδομένα για την συνέχεια του project. Έπειτα, η ύπαρξη του βιοτόπου στην περιοχή αλλά και η διαφορετική ανάγνωση της πόλης, καθώς και η αντιμετώπιση του site ως μία τρύπα στην αστική ύφανση που θέλουμε να ξανα-υφάνουμε, αποτελούν κομβικούς παράγοντες για την τελική πρόταση. Εν συνεχεία η τοπική παραδοσιακή τέχνη της ύφανσης, η παρελθοντική χρήση του χώρου, αλλά και η τοπική φύση, προβάλλουν στοιχεία και δίνουν διαγραμματικές αναπαραστάσεις, οι οποίες μεταβάλλουν και μορφοποιούν το αποτέλεσμα. Έτσι, μιλάμε, για μία τοπιακή παρέμβαση στον χώρο, η οποία αποτελεί έναν κήπο, στον οποίο εκτονώνονται και γειτνιάζουν οι γειτονικές περιοχές, ικανοποιώντας τόσο το Πανεπιστήμιο από την μία πλευρά, όσο και την περιοχή της Νεάπολης αλλά και τον τουριστικό πληθυσμό που καταφθάνει στον κοντινό προβλήτα. Τέλος, η πρόταση υιοθετεί έναν έντονα τοπιακό χαρακτήρα, συμβάλλοντας στην ιδέα της επέκτασης του βιοτόπου σαν μία επίθεση του τοπίου στο κτιστό περιβάλλον.

1 Παραπέμπουμε στο ερευνητικό μας θέμα, «Συλλογική νοημοσύνη», Φεβρουάριος 2009