Στην εργασία διερευνάται το ιστορικό της κατασκευής και της εικονογράφησης από τον αρχιτέκτονα και ζωγράφο Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου της εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μαντινείας. Από την ιδιόμορφη κατασκευή της προκλήθηκαν διαμάχες στις οποίες πήραν μέρος η τοπική εκκλησία, αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, δημοσιογράφοι κ.α. με αρθρογραφία στον τοπικό και τον αθηναϊκό τύπο. Οι διαμάχες αυτές οδήγησαν τελικάτον καλλιτέχνη σε μία ιδιότυπη αυτολογοκρισία ο οποίος ύστερα από πιέσεις αναθεώρησε το αρχικό εικονογραφικό πρόγραμμα του ναού. Μέσα από τη μελέτη αφενός της εν λόγω αρθρογραφίας και αφετέρου των σπουδών και των επιδράσεων που δέχτηκε ο  Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου-ο οποίος μαθήτευσε, εκτός των άλλων, κοντά στον Φώτη Κόντογλου, τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Δημήτριο Πικιώνη- γίνεται προσπάθεια να καταγραφούν οι αντιτιθέμενες απόψεις και να ερμηνευτούν οι επιλογές του αρχιτέκτονα να κατασκευάσει ένα ομολογουμένως ιδιόμορφο σύμπλεγμα κτισμάτων-εκτός από το ναό έχουν κατασκευαστεί στον ίδιο χώρο το «Φρέαρ» και το «Ηρώον»- που προκάλεσαν έναν έντονο διάλογο σχετικά με τον είδος του ρυθμού της «Αγίας Φωτεινής» και την καταλληλόλητα ή μη  των ψηφιδωτών και των τοιχογραφιών  να κοσμήσουν έναν σύγχρονο ορθόδοξο ναό.