Η Νέα Αγχίαλος είναι μια παραθαλάσσια κωμόπολη του νομού Μαγνησίας η οποία ιδρύθηκε το 1907 από πρόσφυγες της Παλαιάς Αγχιάλου, της τότε Ανατολική Ρωμυλίας. Από τα αρχαία χρόνια, στην περιοχή που εδράζεται, υπήρχαν αξιέπαινες ιστορικές πόλεις και συγκεκριμένα η Πύρασος και οι Φθιώτιδες Θήβες. Πυρήνας της τοπικής ιστορίας αποτέλεσε το κτηριακό συγκρότημα του πρώτου Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού. Μετά το 1972 οι τίτλοι ιδιοκτησίας του συγκροτήματος μεταβιβάστηκαν στο υπουργείο πολιτισμού και σήμερα λειτουργεί εν μέρη ως αποθήκη αρχαιοτήτων. Παρόλο που η ιστορία της Νέας Αγχίαλου είναι σημαντική, με το πέρασμα του χρόνου δεν έχει αναδειχτεί επαρκώς και έχοντας ως αποτέλεσμα να διατρέχει κίνδυνο να παραγραφεί. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη του κτηριακού συγκροτήματος, με στόχο την επιτυχή επανάχρησή του. Η διπλωματική εργασία, αποσκοπεί στη μετατροπή του παλιού συνεταιρισμού αφενός σε έναν χώρο διατήρησης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, αφετέρου σε «ζωντανό» εργαστήριο συντήρησης, αποθήκευσης και προβολής υλικών τεκμηρίων που προέρχονται από αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή. Προκειμένου ο χώρος να ανταποκρίνεται κατάλληλα σε αυτό το νέο πιο απαιτητικό κτηριολογικό πρόγραμμα τα διάφορα τμήματα που απαρτίζουν το υπάρχον κτηριακό σύνολο είτε αναδιαμορφώνονται ριζικά είτε αφαιρούνται. Ο χώρος πέρα από αποθήκες προβλέπεται να στεγάσει βιβλιοθήκη, εκθετήριο, εργαστήρια μελέτης και συντήρησης των εκθεμάτων καθώς και εστιατόριο. Η πιο έντονη μοντέρνα χειρονομία στο έργο αφορά την προσθήκη ενός διάτρητου κελύφους, εδραζόμενο στα δοκάρια του υπάρχοντος σκελετού του κτηρίου, το οποίο προβλέπεται να παραχθεί μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης. Ο σχεδιασμός αυτού προέκυψε έπειτα από αναλυτική έρευνα για την χρήση των τρισδιάστατων εκτυπώσεων στην αρχιτεκτονική.