Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο ανα-στοχασμός πάνω στην έννοια του οικοδομικού τετραγώνου και η πρόταση μιας δυνατής επίλυσης που μπορεί να υποστηρίξει τις σύγχρονες ανάγκες για πρόσχαρη συλλογική ζωή, ανάγκες που μεγεθύνθηκαν ιδιαίτερα κάτω από τις νέες απαιτητικές συνθήκες συμπεριφοράς που δημιούργησε η πανδημία. Η προσέγγιση στοχεύει στην επαν-εφεύρεση-επένδυση χώρου και χρόνου στην τυπολογία του αστικού οικοδομικού τετραγώνου ‘’όπως το ξέρουμε’’ με έμφαση στην ισχυρή επικοινωνία του ιδιωτικού με το δημόσιο χώρο, του “μέσα” με το “έξω” (“inside-out”).  Το “μέσα” διηθεί το “έξω” αλλά και το “έξω” διηθεί το “μέσα” σε μια διαρκή αμφίδρομη συνομιλία μεταξύ τους.

 Τα φυσικά-πολιτικά όρια του κτιρίου (ιδιοκτησία, περιφράξεις) εξασθενούν-αποσύρονται και το “έσω” συνδέεται και ολοκληρώνεται με το “έξω”. Χώροι μετασχηματίζονται σε πεδία μετάβασης αξιοποιώντας το φως, την ηλιακή ενέργεια, τον φυσικό αερισμό και τις νέες προτάσεις των “πράσινων” αστικών πρακτικών. Οι ημι-υπαίθριοι χώροι συλλογικής διαβίωσης αποκαλύπτονται προς την πόλη και διαμορφώνουν νέες κοινωνικές δυνατότητες τόσο για τους μόνιμους κατοίκους όσο και για τους επισκέπτες-περίοικους που, πλέον, όχι μόνο μπορούν να επικοινωνούν περισσότερο αλλά και να συνδυάζουν ουσιαστικά τις ζωές τους. Οι νέες συνθήκες κοινωνικής αποστασιοποίησης που κυριάρχησαν την τελευταία διετία καθιστούν κρίσιμο το άνοιγμα προς τις κοινωνικές υποχρεώσεις/ επανασυνδέσεις. Η “inside-out” προσέγγιση-μελέτη θα λειτουργήσει ως μετασχηματιστής των κοινωνικών σχέσεων, θα βελτιώσει την ποιότητα της συλλογικής ζωής και θα ενισχύσει το αίσθημα ικανοποίησης των κατοίκων. Η αρχιτεκτονική επίλυση, παράλληλα με την ανα-διαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων, θα ικανοποιεί κριτήρια αισθητικά, διατήρησης της “μνήμης” των κτιρίων και βιωσιμότητας αναβαθμίζοντας ολοκληρωτικά την εμπειρία των κατοίκων και επισκεπτών του οικοδομικού τετραγώνου.Η όλη προσέγγιση φέρει στοιχεία του σουηδικού μανιφέστου μοντέρνας αρχιτεκτονικής Accepteraόπου οι σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες αναγνωρίζονται,  γίνονται αποδεκτές και οδηγούν σε λειτουργικές λύσεις για κάλυψη των ιδιαίτερων πολιτισμικών και υλικών αναγκών.

 Πεδίο εφαρμογής της μελέτης αποτέλεσε ένα υφιστάμενο οικοδομικό τετράγωνο στον πυκνό αστικό ιστό του κεντρικού τομέα των Αθηνών με προκλήσεις αντιπροσωπευτικές για ένα μεγάλο ποσοστό της πόλης. Η πεπαλαιωμένη κτιριακή υποδομή, η έλλειψη χώρων πρασίνου, η έλλειψη ελεύθερων χώρων για δυνατότητα παρεμβάσεων, η κοινωνικοοικονομική σύνθεση του πληθυσμού (μετανάστες, ηλικιωμένοι, ασθενέστερα οικονομικά στρώματα) και οι ανάγκες των κατοίκων αποτελούν την νέα πραγματικότητα της περιοχής.

 Η μελέτη μπορεί να αποτελέσει πιλοτικό παράδειγμα για μια λύση μεγαλύτερης κλίμακας που θα επαναλαμβάνει την λογική και τις πρακτικές του προτεινόμενου σχεδιασμού.