Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι μέσα από τη μελέτη του έργου του Ιταλού αρχιτέκτονα CarloScarpa(1906-1978), να επιχειρήσει να αποκαλύψει και να περιγράψει τις λιγότερο εμφανείς και ειπωμένες σχεδιαστικές ποιότητες στο έργο του οι οποίες αποδίδονται μέσω του ιδιοτήτων του νερού.

Ενώ η σχεδιαστική του γραφή παρουσιάζει έντονα στοιχεία του “μοντέρνου” κινήματος, ίδιος δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πιστός εκπρόσωπος του.  έντονο το τοπικιστικό στοιχείο της βενετσιάνικης κουλτούρας ο Scarpa, σε αντίθεση με τους άλλους εκπροσώπους του “μοντερνισμού”, διατύπωσε μία δική του αρχιτεκτονική γλώσσα συγκεράζοντας στοιχεία του μοντέρνου με αυτά της Βενετίας, γεφυρώνοντας έτσι με σεβασμό παρελθόν και μέλλον αφήνοντας πάντα ευκρινείς τις ποιοτικές διαφορές τους .

Κυρίαρχο στο έργο του παρουσιάζεται το υδάτινο στοιχείο. Μπολιασμένο  μέσα του ως απόρροια της βενετσιάνικης καταγωγής του, ενσαρκώνεται με δεξιοτεχνία  στα μικρής κυρίως κλίμακας έργα του σε  μία ατέρμονη προσπάθεια μεταβίβασης του παρελθόντος στο παρόν και εναπόθεσης του παρόντος στο παρελθόν. Μέσω του δανεισμού των ιδιοτήτων του νερού στα μοντέρνα υλικά όπως το σκυρόδεμα, καταφέρνει να απαντήσει στο πρόβλημα της βαρύτητας των κατασκευών, ενώ συνδυάζει με μαεστρία  υλικά με διαφορετική καταγωγή και ποιότητα.

Με αφορμή τα έργα του στα οποία το νερό έχει πρωταγωνιστικό ρόλο θα γίνει μία προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των υδάτινων τεχνικών και εργαλείων που ο Scarpaσαν άριστα καταρτισμένος Βενετός τεχνίτης χρησιμοποιεί προκειμένου να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη αισθητηριακή χωρική εμπειρία  στην οποία ο επισκέπτης μετέχει ενεργά βιώνοντας το χώρο.

Ο Scarpaφαίνεται να αποτελεί την απόδειξη ότι η σχεδιαστική γραφή του αρχιτέκτονα οφείλει να έχει τη βάση της στη βαθιά γνώση του ιστορικού παρελθόντος ενός τόπου προκειμένου να μπορεί να σταθεί με υπευθυνότητα και εντιμότητα στις ανεξέλεγκτες αρχιτεκτονικές απαιτήσεις του αύριο.