Το παρόν ερευνητικό θέμα έχει ως αντικείμενο μελέτης την λειτουργία της  Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και τα προγράμματα που υλοποίησε για την στεγαστική αποκατάσταση των προσφύγων και αιτούντων άσυλο την περίοδο 1955-1975 στην Θεσσαλονίκη. Με την λήξη σημαντικών γεγονότων στην Ελλάδα, όπως τους  Βαλκανικούς πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και την Μικρασιατική καταστροφή ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είχε ανάγκη για στέγαση, αλλά μέχρι τότε το ελληνικό κράτος δεν είχε συνεισφέρει αποτελεσματικά σε αυτό. Περίπου το 1955 ξεκινάει το έργο της η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, σε πλήρη συνεργασία με το ελληνικό κράτος, με την οργάνωση των στεγαστικών προγραμμάτων στην Ελλάδα για τους αιτούντες άσυλο, καθώς και την οικονομική βοήθεια για την ανέγερση τουλάχιστον 24 πολυκατοικιών στην Θεσσαλονίκη (αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα). Στην συνέχεια αναφέρονται διάφοροι ιδιωτικοί οργανισμοί που χρειάστηκε να συνεργαστεί το ελληνικό κράτος, καθώς και φορείς που δημιούργησε για να λυθεί το ζήτημα της στεγαστικής αποκατάστασης. Κλείνοντας, παρατηρείται και συγκρίνεται το έργο της Ύπατης Αρμοστείας με άλλο παρόμοιο έργο προσφυγικής αποκατάστασης, τις προσφυγικές πολυκατοικίες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, και αναφέρεται συνοπτικά το έργο της Ύπατης Αρμοστείας στην Ελλάδα σήμερα.