Η αρχιτεκτονική και η μαγειρική είναι δύο αλληλένδετες πρακτικές. Η σχέση τους ξεφεύγει από τα προφανή πλαίσια όπου ο αρχιτέκτονας είναι αυτός που σχεδιάζει κουζίνες και χώρους εστίασης, είναι πολύπλευρη, άλλοτε εμφανής και άλλοτε υποδόρια.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεταξύ τους σχέσης είναι πως και οι δύο αποτελούν στοιχείο πολιτισμού, αλλά και μορφή τέχνης. Εξελίσσοντας αυτή τη σκέψη οδηγούμαστε σε περισσότερους συσχετισμούς μεταξύ τους. Η κυρίαρχη δύναμη που ωθεί αρχιτέκτονες και μάγειρες, να οικοδομήσουν και να μαγειρέψουν αντίστοιχα, είναι η φαντασία. Χωρίς τη φαντασία και τη δημιουργικότητα όλα τα κτίρια και τα φαγητά θα ήταν ίδια και απολύτως τυποποιημένα. Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν καθοριστικά τις δύο αυτές δημιουργικές διαδικασίες είναι η διαθεσιμότητα υλικών, καθώς και τα προσωπικά βιώματα αυτών που τις εξασκούν. Για παράδειγμα, η ξεχωριστή κουλτούρα της κάθε χώρας εκφράζεται τόσο στην αρχιτεκτονική αυτής, όσο και στην μαγειρική. Ένα ακόμα κοινό τους σημείο αποτελεί η μετρικότητα, ένα ζήτημα το οποίο προβλημάτιζε αρχιτέκτονες και μάγειρες, αφού η οικοδόμηση κτιρίων όπως και το μαγείρεμα, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς μετρήσεις. Λόγω αυτής τους της ανάγκης, επινόησαν τεχνικές μέτρησης με βάση το ανθρώπινο σώμα και των αναλογίων του.
Άλλα σημεία σύγκρισης της αρχιτεκτονικής με τη μαγειρική μπορούν να εντοπιστούν σε διαδικασίες όπως η επαναχρησιμοποίηση (κτιρίων και φαγητών) ή η ελαχιστοποίηση του χρόνου παραγωγής αυτών. Όλες αυτές οι περιπτώσεις, για τις οποίες γίνεται αναφορά σε αυτή την ερευνητική εργασία, αποδεικνύουν μόνο λίγες από τις σχέσεις και συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ αρχιτεκτονικής και μαγειρικής.