Η Κυψέλη αποτελεί μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας παρουσιάζοντας μεγάλη ποικιλομορφία στα κοινωνικά στρώματα, τις εθνικότητες και τις πρακτικές κατοίκησης. Η συμβατική γειτονιά της Κυψέλης αποτελεί μια ωδή στην μεταπολεμική πολυκατοικία, με αυτή να δεσπόζει αισθητικά παραμελημένη υποσκιάζοντας τις λιγοστές πλέον μονοκατοικίες, θραύσματα μιας παλαιότερης εποχής. Ο ακάλυπτος αρθρώνεται στο κέντρο κάθε οικοδομικού τετραγώνου λειτουργώντας ως ένας δίαυλος επικοινωνίας και διασποράς ήχων μεταξύ των κατοίκων των πολυκατοικιών μετατρέποντας τους σε παθητικούς ωτακουστές. Οι παλαιότεροι κάτοικοι των υψηλότερων ορόφων προτιμούν την ασφάλεια και την ιδιωτικότητα του διαμερίσματος τους σε αντιδιαστολή με τους μετανάστες, κατοίκους των ισόγειων και των υπογείων, οι οποίοι εξασκούν πιο εξωστρεφείς πρακτικές κατοίκησης αξιοποιώντας τους λιγοστούς κοινόχρηστους χώρους της δομής, καθήμενοι στα σκαλιά της εξώπορτας και αφήνοντας τις πόρτες των διαμερισμάτων τους ανοιχτές.
Η προκειμένη διπλωματική εργασία ορμώμενη από την απουσία κοινόχρηστων χώρων στο πλαίσιο του οικοδομικού τετραγώνου επιχειρεί να προτείνει μια λύση ενεργοποίησης του ακαλύπτου και του σχηματισμού μιας μικροκοινότητας κατοίκων που τον περιβάλει, δίνοντας έμφαση σε δομές κοινοτικού χαρακτήρα οι οποίες έρχονται να αντικαταστήσουν τις ισόγειες και υπόγειες κατοικίες. Οι στοές που διανοίγονται στη στάθμη του δρόμου λειτουργούν ως διαμπερή ανοίγματα στην συμπαγή δομή της πολυκατοικίας και εξασφαλίζουν μια ομαλή σύνδεση του νεοσύστατου κοινόχρηστου χώρου με την σφαίρα του δημοσίου, αναιρώντας τα υφιστάμενα όρια του ακαλύπτου. Συνοψίζοντας, η ερευνητική ομάδα "Πλιάκα" επιχειρεί μέσω αυτής της εργασίας να επαναπροσδιορίσει την χωρική υπόσταση του ακαλύπτου και να την ενσωματώσει στην σφαίρα των χρηστικών χώρων προσφέροντας στους κατοίκους έδαφος για συνύπαρξη, πειραματισμούς και ελευθερία.