Η παρατήρηση και η διερεύνηση τοπίων που έχουν μετασχηματιστεί δραστικά από ανθρωπογενείς παράγοντες αποτέλεσαν το έναυσμα για την παρούσα διπλωματική εργασία. Η έρευνα επικεντρώνεται στο ηφαιστειακής προέλευσης νησί με την ονομασία «Γυαλί», που ανήκει διοικητικά στη Νίσυρο. Στο Γυαλί δραστηριοποιούνται δυο μεταλλευτικές εταιρίες που εξορύσσουν τα πετρώματά του.Εστιάζοντας στο νοτιοδυτικό τμήμα του, η αντίθεση του λευκού -κατασκευασμένου- με το φυσικό τοπίο φαντάζει ως ένας ζωντανός καμβάς που καταδεικνύει την επιβολή του ανθρώπου στη φύση. Δεδομένης της παρουσίας των εταιριών, βασικό προβληματισμό αποτέλεσε ο τρόπος με τον οποίο μπορούν εισαχθούν διαφορετικά προγράμματα στο νησί, για να διατηρηθεί ενεργό και μετά το πέρας των εξορυκτικών εργασιών. Κρίθηκε, λοιπόν, σκόπιμη η εύρεση ενός νέου σεναρίου και προτείνεται η αξιοποίηση της γεωθερμίας του νησιού, μέσω ενός αρχιτεκτονικού προγράμματος, όπου η παραγωγή ενέργειας και το λουτρικό στοιχείο κατέχουν τους πρωτεύοντες ρόλους. Ο γεωθερμικός σταθμός του Γυαλιού είναι ένας κόμβος θερμότητας που παράγει ενέργεια για τη γειτονική Νίσυρο, καλύπτοντας τις ανάγκες της για ηλεκτροδότηση, ενώ η απορριπτόμενη ενέργεια καταναλώνεται απευθείας στο νησί. Το παραγωγικό αυτό πρόγραμμα συμβιώνει με τις λουτρικές εγκαταστάσεις, όπως διαφορετικοί πολιτισμοί χρησιμοποιούν τις γεωθερμικές πηγές ως μέρη για να συναντηθούν, να καθαριστούν και να χαλαρώσουν. Η πρόταση διερευνά την εμπειρία της συνάντησης του βιομηχανικού χαρακτήρα της μονάδας παραγωγής ενέργειας, με τη διεγερτική αύρα που αποπνέουν τα λουτρά, γι’ αυτό τα προγράμματα δε διασπάστηκαν σε διαφορετικά τμήματα του νησιού, αλλά τοποθετήθηκαν στο αριστερό άκρο του υπαίθριου ορυχείου, στο σημείο τομής μεταξύ φυσικού και κατασκευασμένου τοπίου. Η επέμβαση είναι συμβατή με το «πνεύμα του τόπου» που ακροβατεί στα δίπολα φυσικό-τεχνητό, κενό-πλήρες, μνήμη-λήθη, ανθρώπινη κλίμακα-μνημειακότητα, αναδεικνύοντας την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του και διεγείροντας  το ενδιαφέρον των επισκεπτών.