Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της σχέσης χώρου και πολιτισμικών δραστηριοτήτων σε περιόδους κρίσης. Ειδικότερα εστιάζει στην ψυχαγωγία σε περιόδους κοινωνικής κρίσης και τον τρόπο που ο χώρος σχετίζεται με τις δυνατότητες και τις επιλογές των ανθρώπων σε αυτό το πεδίο, δηλαδή αν τις επηρεάζει ή μεταβάλλεται από αυτές. Οι λέξεις-κλειδιά που αρθρώνουν την εργασία είναι αφενός ο όρος “κρίση”, τον οποίο επιχειρήσαμε να εννοιολογήσουμε. Περιγράψουμε δηλαδή ιστορικά παραδείγματα των κρίσεων σε τοπικό κυρίως επίπεδο. Αφετέρου, διερευνήσαμε το ρόλο της ψυχαγωγίας σε ενδεικτικές περιόδους κρίσης και το συστατικό ρόλο του χώρου. Συγκεκριμένα, εστιάσαμε στο πεδίο του θεάτρου και του κινηματογράφου ως πολιτισμικές δραστηριότητες άμεσα συνυφασμένες με το χώρο προκειμένου να αναδείξουμε τον μεταιχμιακό ρόλο του σε κρίσιμους καιρούς. Μελετήσαμε παραδείγματα θεάτρων και κινηματογράφων που έχουν αφήσει ιστορία και προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τον τρόπο με τον οποίο η κρίση επηρέασε την κατασκευή τους. Βασικό σημείο αναφοράς μας είναι το νεοελληνικό πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο, από όπου και αντλήσαμε τα βασικά μας παραδείγματα.