Η παρούσα ερευνητική εργασία επιδιώκει την συνύφανση του μύθου της Περσεφόνης με την αστική ζωή υπό το πρίσμα της πανδημικής συνθήκης. Την περίοδο της πανδημίας του Covid-19 χαρακτηρίζει το στοιχείο της αλλαγής σε διάφορες εκφάνσεις του βίου, καθώς και το ευμετάβλητο των καταστάσεων με τις συνεχείς εξελίξεις.  Το τεύχος λοιπόν, πραγματεύεται τις αναγνώσεις της πόλης και των ανθρώπων της κατά την πανδημία, με την αστική εμπειρία να αλλάζει και να προσαρμόζεται στο πλαίσιο του αποκλεισμού του συλλογικού και των περιορισμών. Παράλληλα, η Περσεφόνη μελετάται ως υποκείμενο εγκλεισμού και επανατοποθετείται στο σήμερα. Αν και η αλλαγή στον μύθο αφορά τη μετάβαση από μια χωρικότητα σε μια άλλη, στην πανδημική συνθήκη αυτή έχει να κάνει με την ίδια την πόλη και επακόλουθα με την αστική ζωή. Παρατηρώντας πολλές αναλογίες μεταξύ παρόντος και μύθου, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι τα στοιχεία αυτά συνθέτουν το «Περσεφονομόντελ» (Persephone Model) που είναι η ζωή του ανθρώπου σε κατάσταση εγκλεισμού σε περιόδους καραντίνας. Για την ανάλυση και αποδοχή αυτού του μοντέλου, γίνεται αναφορά σε κάποια κείμενα του ιστορικού και λογοτεχνικού παρελθόντος που ενώ η πλοκή τους εξελίσσεται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και τόπους, έχουν ως κοινό θεματικό άξονα κάποια επιδημία και αντιπαραβάλλονται με το σήμερα και τον μύθο. Εγκλεισμός στην πόλη, στο σπίτι ή στον Άδη, ο χώρος αλλάζει αλλά παραμένει περιορισμένος.