Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την ανάπλαση και την επαναχρησιμοποίηση του εργοστασίου οινοπνεύματος, ΑΘΟΕ, στο Βόλο. Στο μεγαλύτερο μέρος του οικοπέδου προτείνεται ένα πειραματικό, δασικό σχολείο και συγκεκριμένα ενός νηπιαγωγείου, και στο υπόλοιπο ένα πάρκο προσιτό σε όλους. Αφορμή για την πρόταση αυτή, αποτέλεσε το φινλανδικό σύστημα εκπαίδευσης, που βασίζεται στις θεωρίες του Célestin Freinet.

 Βασικό στοιχείο της πρότασης αποτελεί ο υπαίθριος χώρος, στον οποίο έγινε προσπάθεια ένταξης των λειτουργιών ενός τυπικού νηπιαγωγείου. Δημιουργήθηκαν χώροι - δραστηριότητες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χώροι διδασκαλίας, παιχνιδιού, ξεκούρασης και φροντίδας φυτών και ζώων. Έγινε μελετημένη δεντροφύτευση με σκοπό να παρέχει χρωματισμούς, σκίαση και την αίσθηση του δάσους. Έχουν χρησιμοποιηθεί φυσικά υλικά ακριβώς για να δίνουν την αίσθηση ενός φυσικού τοπίου.

 Ο χώρος απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, καθώς θα μπορεί να χρησιμοποιείται από τα πανεπιστήμια της πόλης, είτε για διδασκαλία είτε για πρακτική. Τοπικά ή όχι σχολεία θα μπορούν να το επισκεφτούν και το τυροκομείο που στεγάζεται σε ένα από τα υπάρχοντα κτίρια θα χρησιμοποιείται ως  μικρό παράρτημα  τοπικού εργοστασίου γαλακτοκομικών.

 Συνεπώς, με τη νέα λειτουργία του οικοπέδου, ένα κομμάτι φύσης εντάσσεται μέσα στον αστικό ιστό. Κατασκευάζεται ένας χώρος πρασίνου με σκοπό να αποδοθεί και πάλι ζωή στη περιοχή, αναβαθμίζεται. Με την ανάπλαση του χώρου, του δίνονται χρήσεις, οι οποίες καλύπτουν την περιοχή, τόσο σε τοπικό βαθμό όσο και σε ολόκληρη την πόλη του Βόλου. Ακόμα, τοποθετώντας ένα δασικό σχολείο μέσα στην πόλη, και όχι στην περιφέρειά της, δείχνει πώς ένα τέτοιο σχολείο μπορεί να λειτουργήσει με επιτυχία. Τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι και την ύπαιθρο μαθαίνουν να αγαπούν το σχολείο και τη φύση και να σέβονται το περιβάλλον. Μαθαίνουν να φροντίζουν τον εαυτό τους αλλά και άλλους ζωντανούς οργανισμούς, να βοηθάνε στις λειτουργίες του σχολείου και έτσι αναπτύσσουν ένα αίσθημα σεβασμού προς τη δουλειά των δασκάλων και των εργαζομένων.