Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η διερεύνηση των καθημερινών πρακτικών, καθώς και των τρόπων που σχετιζόμαστε σε καθημερινή βάση με τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν. Επανεξετάζονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις των πρακτικών αυτών, που άλλοτε εκλαμβάνονται ως καταπιεστικές και βαρετές, ενώ άλλοτε ως απελευθερωτικές και επαναστατικές. Ακόμη, επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός του μονοσήμαντου τρόπου με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, που έχει κατεύθυνση από την κοινωνία προς τα αντικείμενα και αναζητούνται ταυτόχρονα τρόποι διαφορετικής κατανόησης του κόσμου σε εποχή πανδημίας και εγκλεισμού.

Στο πρώτο μέρος της εργασίας αναλύεται η έννοια της καθημερινότητας ως η πρωταρχική δομή αποκάλυψης και η βασική προϋπόθεση κάθε κοινωνικού δεσμού, ενώ παράλληλα διερευνάται η έννοια της αυθεντικότητας της ύπαρξης. Στη συνέχεια εξετάζονται οι καθημερινές πρακτικές, μία σειρά δηλαδή από επαναλαμβανόμενες αλληλουχίες ενεργειών και καθημερινών τελετουργιών που δημιουργούνται και ανακατασκευάζονται συνεχώς με τρόπο συλλογικό, για να δομήσουν και να αναπαραγάγουν την καθημερινή πραγματικότητα. Διερευνάται επιπλέον, αν οι καθημερινές πρακτικές ενισχύουν τη διαφύλαξη της προσωπικής αυτονομίας και αν η πράξη της κατανάλωσης αποτελεί ή όχι μια απελευθερωτική διαδικασία μέσω της οποίας εκδηλώνονται και προβάλλονται οι ατομικές προτιμήσεις του καθενός. Ακολούθως, γίνεται αναφορά στην κατοικία, τον κατεξοχήν χώρο εκδήλωσης των καθημερινών τελετουργιών και έξεων και αναθεωρείται η προϋπάρχουσα αντίληψη ότι ο οικιακός χώρος ισοδυναμεί με τον εγκλωβισμό και τον περιορισμό.

Στο δεύτερο μέρος της ερευνητικής εργασίας, μελετώνται τα αντικείμενα στην οριακή τους υπόσταση, δηλαδή ελεύθερα σταθερών νοημάτων και παγιωμένων ρόλων και εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους σχετιζόμαστε με αυτά. Τα νέα αυτά υβριδικά οιονεί αντικείμενα έχουν τη δυνατότητα να εμψυχώνονται διαλογικά στη σύναψη κοινωνικών σχέσεων και αλληλεπιδράσεων. Στη συνέχεια της μελέτης γίνεται προσπάθεια αποσαφήνισης των διαδικασιών με τις οποίες δύναται να αλλάξει η στάση μας απέναντι στο μη ανθρώπινο στοιχείο και το περιβάλλον, με στόχο την ουσιαστικότερη επαφή μαζί τους. Τέλος, παρατίθενται μια σειρά από ψηφιακά σχέδια, που καταγράφουν στιγμές καθημερινότητας και ταυτόχρονα απεικονίζουν τη διαλογική σχέση και τη βιωματική εμπειρία που αναπτύχθηκε με αντικείμενα, είτε προσωπικά, είτε της φαντασίας, με τρόπο δηλαδή συνειρμικό, κατά τη δύσκολη αυτή συγκυρία της πανδημίας.