Πρώτη σκέψη και απορία μας ήταν πώς ο όρος της διαμονής θα μπορούσε να αποτελέσει το κύριο μέρος της διπλωματικής μας εργασίας.

 Τι είναι η διαμονή; Σε ποιες κατηγορίες διακρίνεται; Και τελικά τι την χαρακτηρίζει;

 Έχοντας επιλέξει λοιπόν τη θεματική βάση και μελετώντας την αντίστοιχη θεωρητικό πλαίσιο δημιουργούνται ερωτήματα ως προς το σχεδιαστικό μας κομμάτι.

 Θα είναι κατασκευή; Θα είναι ένδυμα ή μήπως κτίριο; Το μόνο σίγουρο στοιχείο ήταν το καλοκαίρι.

 Και κάπου εδώ αρχίζουν να μας γοητεύουν εικόνες από βιωματικές μας εμπειρίες στο Πήλιο. Συλλέγεται και οργανώνεται λοιπόν προσωπικό αρχείο των θερινών μας εξορμήσεων, ενώ μέσα από την παρατήρηση του διακρίνεται η ιδιαίτερη συνθήκη της εφήμερης θερινής διαμονής. Τα διαφορετικά τους υποκείμενα, αντικείμενα και η εναρμόνισή τους με τον τόπο συγκροτούν κάθε φορά νέες συνθήκες κατοίκησης στην ύπαιθρο. Με βάση τη διαφορετική συνθήκη που εκφράζει η κάθε επίσκεψη καταφέρνουμε να οργανώσουμε 18 επιλεγμένα παραδείγματα σε υποκατηγορίες εφήμερης διαμονής. Συγκεκριμένα, το πιο γνώριμο η Γιαννιώτη, συγκροτεί το case study μας για να συνεχίσουμε στο σχεδιαστικό μας κομμάτι. Διακρίνοντας πλέον μέσα από τα βιώματά μας τον παραθερισμό, καταλήγουμε σε μια σχεδιαστική πρόταση εφήμερης παραθεριστικής διαμονής στην περιοχή Καλαμάκι-Λιμνιώνα. Η σχεδιαστική πρόταση εκτείνεται κατά μήκος ενός μονοπατιού και απαρτίζεται από 5 διαφορετικά προγράμματα που συμπληρώνουν και την ολότητα της διαμονής μας. Τον οικισμό, τα παρατηρητήρια, το εργαστήρι, τους κήπους και τις πισίνες. Λειτουργώντας ως αποσπάσματα στο τοπίο καταφέρνουν να εκφράσουν στιγμές του παραθεριστικό βίου, στιγμές που αποτελούν ανάγκη αλλά και στιγμές που αποτελούν απόλαυση.