Η ιστορία της αρχιτεκτονικής των κτιρίων είναι μια διαδικασία αλλαγής, αναδιαμορφώσεων και μετατροπής. Ο τομέας της επανάχρησης είναι ένας πολυσύνθετος χώρος δράσης, έντονα ελκυστικός για πειραματισμό και έχει να επιδείξει πολλά καινοτόμα στοιχεία στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Η διαδικασία αυτή είναι παλινδρομική, με το τελικό αποτέλεσμα της επέμβασης να κυμαίνεται απο τη βαρύτητα που δίνεται στη διατήρηση όσο το δυνατόν περισσότερου τμήματος του παλιού ή την υπεροχή της ικανοποίησης των νέων χρηστικών απαιτήσεων. Ορισμένες περιπτώσεις οδηγούν στην υπέρβαση των ορίων της υπάρχουσας δομής ή ακόμη και στην κατασκευή ενός νέου κτιρίου ως παραρτήματος.

Οι Herzog& deMeuronπροσδίδουν μια ιδιαιτερότητα στον τρόπο επέμβασης που υιοθετούν στις παρεμβάσεις τους σε υπάρχοντα κτίρια, χρησιμοποιώντας έναν επίμονο πειραματισμό με τα υλικά. Η διείσδυσή τους στον τομέα της επανάχρησης έχει ιδιαίτερη απήχηση στη σύχρονη αρχιτεκτονική σκηνή. Το έργο τους στην επανάχρηση, που θα αναλυθεί στην παρούσα ερευνητική εργασία, αποτελεί ένα ενδιαφέρον πεδίο της αρχιτεκτονικής, λόγω της χρονολογικής τους ακολουθίας και της διαφορετικής γεωγραφικής τους τοποθέτησης.