Μελετώντας το παράδειγμα της Δραπετσώνας της περιόδου του μεσοπολέμου κι έπειτα, γίνεται εμφανές ότι ο χώρος επηρεάστηκε από την κοινωνία και ταυτόχρονα την επηρέασε. Στην παρούσα εργασία διερευνάται αυτή η σχέση συνδιαμόρφωσης, οι αιτίες και τα αποτελέσματα που επέφερε. Εξετάζεται η διαδικασία και οι πρακτικές περιθωριοποίησης μιας κοινωνικής ομάδας. Πώς αυτή μεταφράζεται χωρικά, κατά πόσο χαρακτηρίζεται ως ένα μεμονωμένο, ανεξάρτητο περιστατικό ή αντ’ αυτού, αποτελεί πρακτική στην οποία εντοπίζονται συμπεριφορικά μοτίβα σε κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Πώς ο κοινωνικός αποκλεισμός μίας ομάδας συμβάλει στην ενδυνάμωση της ταυτότητας, του αντιεξουσιαστικού φρονήματος και των ταξικών διαφοροποιήσεων. Κατά πόσο η λαϊκή κουλτούρα της συγκεκριμένης περιόδου επηρέασε ή διέβαλλε το εθνικό φαντασιακό.

Μέσω τις έρευνας και της καταγραφής των συνθηκών διαβίωσης, των κοινωνικών και χωρικών μεταβολών, της κουλτούρας, των χώρων και των αντικειμένων επιχειρείται η κατανόηση των χωρικών κι εξουσιαστικών σχέσεων, αλλά και του τρόπου βάσει του οποίου δομείται η καθημερινότητα των κατοίκων. Πυρήνας του χωρικού σχηματισμού της πόλης αποτελεί το συγκρότημα των βούρλων, μία περιφραγμένη εγκατάσταση 3 κτιρίων, η οποία λειτουργούσε ως κρατικό πορνείο, στο οποίο στεγάζονταν και φρουρούνταν απ’ την αστυνομία δεκάδες γυναίκες. Μετά την εγκατάσταση κύματος Μικρασιατών και Πόντιων προσφύγων στην, μέχρι τότε, απομονωμένη περιοχή, τα βούρλα μετατρέπονται σε σημείο αναφοράς της κατοικημένης πόλης. Κάτοικοι αυτής, οι πρόσφυγες, οι περιθωριοποιημένοι, οι ασυμβίβαστοι. Στην περιοχή αναπτύσσονται έντονοι κοινωνικοί διαχωρισμοί και έμφυλοι ρόλοι αλλά και ξεχωριστή μουσική κουλτούρα. Η Δραπετσώνα αποτελεί έναν απ’ τους κύριους τόπους δημιουργίας του ρεμπέτικου. Οι κάτοικοι υιοθετώντας ιδιαίτερο ηθικό κώδικα, στον αγώνα τους για επιβίωση, γίνονται θύτες εγκλημάτων/παρανομιών και θύματα κοινωνικού ρατσισμού, αστυνομικής βίας, κρατικής αδιαφορίας, απώθησης και απομόνωσης στα όρια της πόλης. Αξιοσημείωτοι κι αμφιλεγόμενοι χώροι όπως τo πορνείο, ο τεκές, η φυλακή, το καφέ- αμάν, γίνονται βάσεις για την ανάπτυξη της υποκουλτούρας του μάγκα, του ρεμπέτη και της πόρνης.