Σε μια δυνητική ανακατεύθυνση προς μια οικολογική κοσμοθεώρηση, ο σχεδιασμός περιβάλλοντος και τοπίου μπορεί να έχει καταλυτικό ρόλο στην επανεξέταση του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας, εντός της μετάβασης προς μια σφαίρα βιοκεντρισμού.

 Η μελέτη και κατανόηση των έμβιων συστημάτων δύναται να υποβοηθήσει την προσπάθεια επανακαθορισμού του ανθρώπου εντός του φυσικού οικοσυστήματος, προσφέροντας πληροφορίες για το σχεδιασμό σε διαφορετικές κλίμακες της κατασκευής περιβάλλοντος, εμπλέκοντας τις αρχές της συστημικής προσέγγισης, των κυκλικών και όχι γραμμικών διεργασιών, των μεταβολικών διαδικασιών, αλλά και την εμφάνιση της διάστασης του εφήμερου.

 Στην τομή σχεδιασμού, επιστήμης υλικών, ερασιτεχνικών και επαγγελματικών πειραματισμών και αναζητήσεων βιώσιμών υλικών και διαδικασιών παραγωγής, εμφανίζονται τα καλλιεργημένα υλικά, όπως το μυκήλιο, το οποίο εξερευνά η παρούσα εργασία. Το μυκήλιο, το νηματώδες φυτικό μέρος των μυκήτων, ερευνάται ως πιθανό βιοϋλικό, πυροδοτώντας την επανεξέταση των κλασσικών μεθόδων σχεδιασμού και κατασκευής, καθώς εισάγει νέες θεματικές μιας υλικοκεντρικής προσέγγισης, μέσω του συσχεδιασμού με το έμβιο.

 Με αφετηρία το μυκήλιο ως αποικοδομητή, αναζητείται η δημιουργία ενός «κόμβου» εντός του αστικού «μεταβολικού» δικτύου, όπου θα τέμνεται ένα πλήθος ροών, υλικών και πνευματικών, επηρεάζοντας την υγεία της ευρύτερης αστικής ολότητας, με βήματα προς μια οικολογία και αυτονομία, ενεργειακή, υλική και τροφική.

 Το Myco360 «πλέκεται» εντός της πλατείας Πανεπιστημίου Βόλου και «αναπτύσσεται» αποικοδομώντας τοπικά οργανικά απορρίμματα, επιχειρώντας την ανάπτυξη συστημάτων τοπικών βρόγχων τομής υλικών, θρεπτικών και κοινωνικών ροών, αναζητώντας και εξερευνώντας τρόπους συμπαραγωγής, «αναγέννησης» και «καλλιέργειας» μιας κουλτούρας φροντίδας και συνύπαρξης με το έμβιο οικοσύστημα, τροφικής αυτάρκειας, και ανταλλαγής πόρων, πρακτικών και γνώσεων.