Οι επιταγές της καθημερινότητας και ως συνέπεια οι ανάγκες όσον αφορά την κατοίκηση μεταβάλλονται διαρκώς. Το εφήμερο και το κινητό έρχεται να αντικαταστήσει το μόνιμο και το σταθερό. Γίνεται προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της έννοιας της κατοίκησης με βάση τα σημερινά δεδομένα. Ο σημερινός κάτοικος έχει ανάγκη από μικρά ευμετάβλητα κελύφη που να υπακούνε στις ανάγκες του κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Παρατηρούμε πως η σημερινή αρχιτεκτονική τείνει προς τη δημιουργία κελυφών με πολλά γνωρίσματα επίπλων ως προς την κλίμακα αλλά και τις λειτουργίες δημιουργώντας κατηγορίες που δεν είναι εύκολα κατατάξιμες .Η σχέση μεταξύ επίπλου και αρχιτεκτονικής ,συνεπώς, βρίσκεται σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού. Στην παρούσα ερευνητική εργασία καλούμαστε να μελετήσουμε αυτή την ενδιάμεση περιοχή, την ενδιάμεση κλίμακα μεταξύ επίπλου και αρχιτεκτονικής. Δημιουργώντας την παραδοχή του "κατοικήσιμου επίπλου” προκύπτουν ερωτήματα όπως τι σημαίνει να κατοικείς, από πού προκύπτουν τα έπιπλα , πως μας βοηθούν να κατοικήσουμε καθώς και ερωτήματα που αφορούν τα όρια του επίπλου και της αρχιτεκτονικής.
Μελετώντας αρχικά τα επιμέρους στοιχεία της παραδοχής μας, την έννοια του επίπλου και της κατοίκησης, ορίζουμε ένα φάσμα μεταξύ των δύο . Με τη βοήθεια του λεξιλογίου που έχουμε χτίσει με έννοιες που μελετήθηκαν, παραθέτουμε παραδείγματα που αφορούν τα υβρίδια που προκύπτουν, αυτά των υπερ-επίπλων και της μικρο-αρχιτεκτονικής.