Η παρούσα ερευνητική εργασία δομείται μέσα από ένα προσωπικό ημερολόγιο κατοίκησης με αφορμή τις καραντίνες της πανδημίας COVID-19, δηλαδή περιόδους απομόνωσης σε περιορισμένους χώρους και όρους κυκλοφορίας. Στο ξεπέρασμα των συναισθημάτων που προκάλεσε ο εγκλεισμός, οι μεταμορφώσεις των χώρων γύρω μας έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Έτσι εμείς, τα υποκείμενα της πανδημίας, αρχίσαμε να ψάχνουμε για αξίες για να κρατηθούμε και αναρωτηθήκαμε για κομμάτια του εαυτού μας που δεν ξέραμε και για τη σχέση μας με τον υλικό κόσμο και τον χώρο.
Η αποδοχή των ορίων των κατοικιών, του κελύφους που μας στεγάζει και η προσπάθεια για διαμόρφωση άλλων εμπειριών μέσα στα δωμάτια του σπιτιού, ανήκουν σε χαρακτηριστικές διαδικασίες μεταβολής και αποτελούν βήματα για να ξεπεραστεί αυτή η ιδιαίτερη συνθήκη.
Το «ξεκαθάρισμα», το άδειασμα και η αφαίρεση από τον χώρο μικρών ή μεγάλων αντικειμένων, αντικειμένων «ελεύθερα» τοποθετημένων στο χώρο, στα δομικά όρια ή μέσα σε άλλα αντικείμενα είναι και αυτή μια διαδικασία αλλαγής - κάθαρσης. Μέσα από την αντιπαράθεση των εννοιών: τάξης και αταξίας, προβάλλεται η αναγκαιότητα για μια στάση ζωής βασισμένη στην απλότητα και την λιτότητα.
Μέσα από την προσωπική εμπειρία, αρχικά, και τις βιβλιογραφικές αναφορές, κατόπιν, παρουσιάζεται η προσπάθεια νοηματοδότησης των χώρων, σε σχέση με το ρεύμα του Μινιμαλισμού. Παρατίθενται στοιχεία από την ιστορία της αρχιτεκτονικής του Μινιμαλισμού μέσω συγκεκριμένων αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων της Ιαπωνικής Αρχιτεκτονικής, του Μοντερνισμού και σύγχρονων μινιμαλιστικών κατοικιών.
Τίθενται κάποια ερωτήματα γύρω από τον σύγχρονο άνθρωπο σαν σωματική και πνευματική οντότητα, την έννοια της κατοίκησης και πιο συγκεκριμένα τις σχέσεις μεταξύ καθημερινής διαβίωσης και των φυσικών ορίων της κατοικίας. Πολλά από τα ερωτήματα και τα χαρακτηριστικά των χώρων διερευνώνται σε σχέση με τη μινιμαλιστική τάση στην Aρχιτεκτονική.
Εν κατακλείδι, η εργασία ασχολείται με την εμπειρία των χώρων, την έννοια της λιτότητας και κατ’ επέκταση με την έννοια του μινιμαλισμού στον τομέα της Αρχιτεκτονικής στις μέρες μας.