Η αλματώδης αύξηση του πληθυσμού των πόλεων, η απουσία κεντρικού οικιστικού σχεδιασμού, η αυθαίρετη ιδιωτική και δημόσια δόμηση καθώς και η συνήθης τακτική της πολιτείας να καταπατά φυσικές δημόσιες εκτάσεις, οδήγησαν σε μια υποβαθμισμένη εικόνα του αστικού περιβαλλοντικού αποθέματος. Τα υδάτινα ρεύματα εμφανίζονται στις πόλεις ως αστικά κενά, αδυνατώντας να αξιοποιηθούν και να συνδεθούν με το παρυδάτιο περιβάλλον τους.

 Παρ’ όλο που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ενεργοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο μηχανισμοί επαναφοράς και αποκάλυψης των υποτιμημένων υδάτινων οικοσυστημάτων, στην Ελλάδα η νοοτροπία της κάλυψής τους προς όφελος της κατασκευής δρόμων ή της αυθαίρετης επέκτασης ιδιοκτησιών, δεν έχει αποβληθεί σε μεγάλο βαθμό.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί το ρέμα της Πικροδάφνης στη νοτιοανατολική Αθήνα, ένα από τα λίγα εναπομείναντα υδάτινα οικοσυστήματα της Αττικής. Βασικό στόχο της παρούσας διπλωματικής, αποτελεί η προστασία του φυσικού χαρακτήρα του ρέματος και της παρυδάτιας ζώνης του, η ενεργοποίηση του δημόσιου χαρακτήρα του καθώς και η σύνδεση του με το αστικό περιβάλλον.

 Προς αυτήν την επίτευξη επιχειρείται η κατανόηση της σημασίας της ύπαρξης του υγρού στοιχείου μέσα στο αστικό περιβάλλον, η καταγραφή της εξέλιξης του ρέματος της Πικροδάφνης ανά τα χρόνια, η ανάλυση του χαρακτήρα των περιοχών που διατρέχει καθώς και η εξερεύνηση της σχέσης των κατοίκων τους με το ίδιο το ρέμα. Προτείνεται, λοιπόν η δημιουργία ενός δικτύου διαδρομών, δημόσιων χώρων, και χώρων πρασίνου, το οποίο δύναται να λειτουργήσει ως μοχλός για την περιβαλλοντική αναβάθμιση των περιοχών, τις οποίες το ρέμα διέρχεται. Αξιοποιώντας την έντονη παρουσία των χώρων εκπαίδευσης στην ευρύτερη περιοχή μελέτης, η πρότασή μας στοχεύει στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση τόσο των μαθητών όσο και της τοπικής κοινωνίας στο σύνολό της.