Μέσω φυσικών στοιχείων και ψυχικών εμπειριών, που προβάλλονται από την εικόνα που έχει δημιουργήσει κάποιο άτομο, κάθε πόλη αφηγείται μια διαφορετική ιστορία. Ο άνθρωπος αναγνωρίζει ένα οικείο μέρος της πόλης, και η εικόνα σε αυτό το σημείο, είναι πλούσια με αναμνήσεις και έννοιες. Η ιδέα της μετακίνησης εμπεριέχεται σε δρόμους, μονοπάτια, περιπάτους και εξερευνήσεις σε σχέση με τον άνθρωπο και το χώρο. Ωστόσο, μπορεί να μην έχει πάντα ένα σαφές και κατανοητό νόημα, μπορεί να έχει ένα δυσδιάκριτο προορισμό ή μπορεί να είναι περίπλοκη με αποτέλεσμα να προκαλεί αβεβαιότητα και αποπροσανατολισμό.

Με αφορμή την περιορισμένη κίνηση, λόγω της πανδημίας που συντρέχει από τον Μάρτιο του 2020 έως και σήμερα, εξετάζουμε την σημασία της κίνησης μέσα στην πόλη. Η βιβλιογραφική έρευνα ξεκινάει από τον 19^ο αιώνα με την έννοια του flâneur, ενός εκκεντρικού περιπλανώμενου που παρατηρεί στοιχεία της πόλης, χωρίς να γίνεται αντιληπτός. Συνεχίζει με τον 20ο αιώνα, που διερευνάται η σημασία της πόλης σε σχέση με το πώς την αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της. Αυτή η σχέση γίνεται αντιληπτή μέσω πέντε κριτηρίων, που βοηθούν το άτομο να δημιουργήσει μια εικόνα της πόλης, τόσο μεμονωμένη όσο και συλλογική. Τέλος, φτάνουμε στην έννοια του χωρικού προσανατολισμού, Wayfinding, μιας εμπειρίας εντοπισμού, μεταβίβασης ή ανακάλυψης μιας διαδρομής και πως η τεχνολογία επηρεάζει την επικοινωνία και αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. 

Όλα τα στοιχεία που συλλέξαμε από την βιβλιογραφία, δημιουργούν κάποια ερωτήματα, όσον αφορά τη συχνότητα και το λόγο που κινείται κάποιος μέσα στην πόλη, θέτοντας σαν παράδειγμα το Βόλο, και πως προσανατολίζεται μέσα σε αυτήν. Επιπλέον, αν συνεχίζει να υπάρχει η έννοια του flâneur, αν τα υποκείμενα εξακολουθούν να δημιουργούν μια συλλογική εικόνα της πόλης ή αν κατευθύνονται μέσω των τεχνολογικών μέσων. Η συνολική έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη δημιουργία ενός ερωτηματολογίου με σκοπό να δείξει πως όλα αυτά εντάσσονται μέσα σε μια ελληνική πόλη.