Η Αμερική βγήκε νικήτρια από το Β Π.Π και οι οπαδοί της μοντέρνας αρχιτεκτονικής είχαν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι. Είχε έρθει επιτέλους η στιγμή να εφαρμοστούν οι ιδέες του μοντερνισμού, για μαζική παραγωγή προκατασκευασμένων κατοικιών στο εργοστάσιο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο εκδότης του περιοδικού ArtsandArchitecture, JohnEntenza, έσπευσε να ανακοινώσει την έναρξη του CaseStudyHousesProgram, στα πλαίσια του οποίου θα σχεδιάζονταν και θα χτίζονταν κατοικίες που θα λειτουργούσαν σαν πρότυπα για μια συνολική ανοικοδόμηση. Δυστυχώς, κατασκευαστές όπως ο Levitt, αποδείχτηκαν πολύ πιο αποτελεσματικοί στην γρήγορη και οικονομική κατασκευή κατοικιών. Σαν αποτέλεσμα, το C.S.Pαπέτυχε παταγωδώς να συμμετάσχει στο σχηματισμό των προαστίων των αμερικανικών πόλεων. Κατάφερε όμως, σε βάθος χρόνου, να αναδείξει τους πειραματισμούς γύρω από την κατοίκηση σε γυάλινες κατοικίες, ορισμένων από τους ικανότερους αρχιτέκτονες της Αμερικής.

Η αναζήτηση ενός πειστικού αφηγήματος κατοίκησης, που θα επέτρεπε την εκτενή χρήση γυάλινων επιφανειών , μονοπώλησε το ενδιαφέρον των αρχιτεκτόνων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Δεν θα μπορούσαν φυσικά, να μην καταφύγουν στις απόψεις των μεγάλων δασκάλων του μοντερνισμού. Το κυρίαρχο πρότυπο, ήταν το Usonia1, η οικία που σχεδίασε ο Wrightγια τον HerbertJacobsτο 1930. Εκεί, προκειμένου, το άνοιγμα στη θέα των πεδιάδων, να μην οδηγήσει σε απώλεια ιδιωτικότητας, η κατοικία γυρνάει την πλάτη στο δρόμο με μια τυφλή όψη. Πως θα μπορούσε όμως αυτός ο τρόπος σκέψης, να συνδυαστεί με τα γυάλινα pavilionτων Ευρωπαίων πρωτοπόρων ? Στο C.S.Pδοκιμάστηκαν τα πάντα ! Από μετατροπή της βίλας Savoye, σε μια εσωστρεφή κατοικία με κήπο στο εσωτερικό της, μέχρι και τη μετατροπή του BarcelonaPavilionσε κατοικία, που εποπτεύει τη γύρω περιοχή από την κορυφή ενός λόφου.

Αυτό το ανακάτεμα μορφών και ιδεών, που προέρχονταν από διαφορετικούς αρχιτέκτονες, σε συνδυασμό με τη ολοένα και αυξανόμενη ανοικοδόμηση των προαστίων, οδήγησε κάποια στιγμή στην πιο κινηματογραφική κατοικία του μοντερνισμού, στην οικία Stahl.