Στην πρόταση της αστικής πολυκατοικίας προσπαθούμε να επιλύσουμε θέματα που προέκυψαν από βιωματική εμπειρία και αναλυτική έρευνα, τόσο για το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, όσο και για την κατάσταση που επικρατεί μέσα στα οικοδομικά τετράγωνα αυτού. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τους περιοριστικούς παράγοντες (οικοδομικούς κανονισμούς, ισχύουσα νομοθεσία), η πρόταση κινείται σε δυο άξονες.
   Ο ακάλυπτος χώρος του επιλεγμένου Οικ. Τετ. 122 της Π.Ζ.Θ. διαμορφώνεται σε χώρο δραστηριοτήτων και πρασίνου, ώστε να αποδοθεί πίσω στους κατοίκους του οικοδομικού τετραγώνου, σε μια προσπάθεια να ευνοηθούν οι κοινωνικές επαφές των κατοίκων και να επιτευχθεί η αλλαγή του μικροκλίματος της περιοχής.
    Στον σχεδιασμό του κτιρίου επικρατεί η ίδια αντίληψη, της δημιουργίας χώρων που αναπτύσσουν την κοινωνικότητα των ενοίκων. Το κτίριο στρέφεται προς το εσωτερικό του, και αναπτύσσονται εκεί όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, καθώς και τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων. Στο ισόγειο και στην ταράτσα τοποθετούνται κοινόχρηστοι χώροι, όπως αίθουσα συγκεντρώσεων και χώροι πρασίνου. Τα διαμερίσματα αντιμετωπίζονται ως ανεξάρτητες κατοικίες καθ’ ύψος, και αυτό προβάλλεται στις όψεις και στον όγκο της πολυκατοικίας. Προωθείται η αστική αντίληψη, ώστε το αίσθημα της ιδιοκτησίας να μην περιορίζεται στο διαμέρισμα, αλλά να εξαπλωθεί με την έκφραση σεβασμού και φροντίδας σε όλο το κτίριο, και κατ’ επέκταση σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο.