Η εργασία αναφέρεται σε τρία εν σειρά κτήρια στην περιοχή των Ταμπακαριών στην πόλη των Χανίων. Ένας τόπος επεξεργασίας δερμάτων, με τα βυρσοδεψεία τοποθετημένα εν σειρά και προσαρμοσμένα στις φυσικές κλίσεις της περιοχής (ισόγεια στο επίπεδο του δρόμου και τρίπατα στο επίπεδο της θάλασσα).

  Οι χώροι μας, εμπεριέχοντας στοιχεία δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα αποτελούν στο σύνολό τους ένα υβρίδιο φιλοξενίας, με ξενώνες και χώρους συγκέντρωσης ανθρώπινης κοινωνικότητας. Η διαμονή συμπληρώνεται από τις δημόσιες χρήσεις-μονάδες. Η διαδικασία του πλυσίματος των δερμάτων που συναντάται στα βυρσοδεψία μεταφράστηκε σε μία μονάδα νερού με όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται μέχρι την επαφή του ανθρώπινου δέρματος με το νερό. Επίσης διατηρείται η κατακόρυφη κίνηση των εργασιών της επεξεργασίας του δέρματος με την περιήγηση που ξεκινάει από κάτω και καταλήγει πάνω. Η έννοια της φιλοξενίας, επεκτείνεται στους δημόσιους χώρους, στο χώρο του νερού, τα εργαστήρια, τη βιβλιοθήκη, το καφέ και τον εκθεσιακό.

  Στοιχεία της περιοχής, η έντονη υψομετρική διαφορά δρόμου και παραλίας αλλά και η αίσθηση αποπροσανατολισμού του επισκέπτη από το επίπεδο του δρόμου εντείνονται. Οι μονάδες-λειτουργίες δεν ακουμπάνε στο έδαφος και η πορεία του επισκέπτη ξεκινάει από το επίπεδο του δρόμου με τις ελεγχόμενες οπτικές στον εκθεσιακό χώρο, τη θάλασσα, το ¨γκρεμό¨ του κεντρικού αίθριου και το νερό. Από τη μεγάλη σκάλα που υπάρχει μεταξύ των κτηρίων στόχος μας είναι ο επισκέπτης να βρεθεί στο κεντρικό αίθριο και από εκεί να προσεγγίσει διαισθητικά όλες τις μονάδες-λειτουργίες. Τα κενά που επισημαίνουν είτε μια κίνηση είτε μια οπτική, τα ίχνη του φωτός που ορίζουν μια πορεία, οι χαραμάδες σε διάφορα σημεία, λειτουργούν προσανατολιστικά και βοηθούν στην πλοήγηση του επισκέπτη στους χώρους. Στο επίπεδο της παραλίας οι μονάδες αναφέρονται τόσο στο μόνιμο κάτοικο όσο και τον επισκέπτη, με τα δωμάτια που στρέφονται μπροστά, το χώρο του νερού δίπλα στο έδαφος, καθώς και τους χώρους εργασίας οι οποίοι συμπληρώνουν τη διαμονή ή λειτουργούν αυτόνομα. Ο επισκέπτης συναντά επίσης τη μονάδα μετάβασης η οποία οδηγεί στο δεύτερο επίπεδο, στους πιο ιδιωτικούς χώρους. Από το επίπεδο της παραλίας ξεκινά και η δημόσια διαδρομή η οποία επεκτείνεται σταδιακά στον τελευταίο όροφο. Σε όλες τις πορείες του επισκέπτη, οι χώροι εναλλάσσονται από τη διαμονή στις δημόσιες μονάδες, οι εντάσεις του φωτός μεταβάλλονται και οι χώροι χάνουν και ξαναβρίσκουν την επαφή τους με το εξωτερικό περιβάλλον.