Στις σύγχρονες κοινωνίες έχει παρατηρηθεί, μετρηθεί και σχολιαστεί, πως το άτομο, εγκαταλειμμένο και απομονωμένο στο χώρο και το χρόνο του, επιλέγει να περιορίζεται, να απομονώνεται, αλλά ταυτόχρονα να ανοίγεται στο ψηφιακό συνεχές που καλύπτει την Υδρόγειο, τον πλανήτη. Να επιχειρεί να επιτύχει την αυτονομία του, την πνευματική-υλική αυτοσυντήρησή του. Η κατασκευή κτιρίων και οικιστικών συνόλων με ανταπόκριση στην οικονομία της ενέργειας (υλικά, τεχνικές, εργασία, συντήρηση, κοινότητα/ες), την επαλήθευση της σοφής συνάρθρωσης των σχέσεων χώρου και χρόνου, την συνάρθρωση των περιεχομένων μικρο-κοινωνιών επάρκειας και κοινωνικής ευτυχισμένης συμβίωσης, φαίνεται να επαληθεύεται με την εφαρμογή των προτάσεων CoHousing/ Συμβιωτικής Κοινότητας. Παρατηρήθηκε στις υπάρχουσες πραγματοποιημένες προτάσεις η βελτίωση της κοινωνικής ζωής και της φυσικής ευεξίας.  Στόχος της εργασίας μου είναι η ενδελεχής μελέτη των παραδειγμάτων της σύνθεσης αυτής της κατασκευαστικής, κοινωνικής, πολιτικής πρότασης στον πλανήτη, και η ανταπόκρισή της στα περιβαλλοντικά-πολιτικά αιτήματα της σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης.