Στην Ελλάδα συναντώνται αρκετά βιομηχανικά κτίρια, εκ των οποίων πολλές καπναποθήκες σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επικράτειας. Αυτά τα ιστορικά κτίρια των καπναποθηκών έχουν χάσει το ενδιαφέρον που είχαν στο παρελθόν, από τους κατοίκους των πόλεων, και έχουν περάσει κυριολεκτικά σε αχρηστία. Αυτό το φαινόμενο συναντάτε πολύ έντονα στο Αγρίνιο, το οποίο υπήρξε πόλη που αποτέλεσε σταθμό για την ιστορία του καπνού. Εκεί ορισμένα κτίρια καπναποθηκών έχουν γκρεμιστεί, ενώ τα υπόλοιπα παραμένουν αναξιοποίητα, περιμένοντας μια πιθανή μελλοντική χρήση. Η καπναποθήκη Παπαπέτρου είναι ένα από τα μεγαλύτερα σωζόμενα κτίρια της περιοχής και ιδιαίτερα ξεχωριστό για την ιδιόρρυθμη τεχνική του. Παλαιότερα το κτίριο αποτελούσε μέρος της ζωής της πόλης με λειτουργίες συσχετιζόμενες με τον καπνό, οι οποίες ήταν απόλυτα εξαρτημένες από το κτίριο και την δομή του. Σήμερα το κτίριο αποτελεί από μόνο του μνημείο, όπου μέσα του είναι κλεισμένα τα βιώματα των εργατών και καπνεμπόρων της παλιάς εποχής και ζητά να ενσωματωθεί με νέες χρήσεις στην λειτουργία της πόλης ώστε να αποκτήσει μια ταυτότητα, αλλά και την κίνηση και την ζωντάνια που του έχουν στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Θα πρέπει να προστεθεί ότι στο Αγρίνιο αυτή την περίοδο τίθεται το ζήτημα της απουσίας ενός σύγχρονου Αρχαιολογικού μουσείο και της έλλειψης κτιριακών υποδομών για τις ανάγκες αυτού. Συγκεκριμένα σε ανασκαφές που έχουν γίνει, έχουν βρεθεί τοιχογραφίες από την περιοχή της Πρέβεζας, αετώματα και τμήματα κεραμικών, ένα αρχαίο τσουκάλι και πολλά άλλα ευρήματα. Ορισμένα από αυτά, στεγάζονται στον ήδη υπάρχοντα αρχαιολογικό χώρο ενώ πολλά είναι προσωρινά αποθηκευμένα στο παλιό μουσείο με κίνδυνο να καταστραφούν. Αυτό το πρόβλημα δεν συναντάτε μόνο στο Αγρίνιο αλλά είναι γενικότερο για την ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, αφού δεν υπάρχει ένα αρχαιολογικό μουσείο. Προσπαθώντας να επιλυθούν τα παραπάνω προτείνεται η δημιουργία ενός Αρχαιολογικού Μουσείου σε συνδυασμό με ένα Πολιτιστικό Κέντρο στον χώρο της καπναποθήκης Παπαπέτρου, τα οποία θα καλύψουν την ανάγκη της περιοχής για ένα μουσειακό χώρο, δίνοντας στέγη στα διάφορα ευρήματα, ταυτόχρονα όμως θα δώσουν ξανά ζωή σε αυτό το ιδιαίτερο κτίριο στο κέντρο της πόλης. Η πρόταση βασίζεται σε μια εκτεταμένη ερευνητική εργασία σχετικά με την αρχιτεκτονική των καπναποθηκών στον Ελλαδικό χώρο όπου είχε μελετηθεί η ιστορία του καπνού από την στιγμή της εισαγωγής του στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα ήταν προϊόν της επιτόπιας εμπειρικής έρευνας των ιστορικών κτιρίων των καπναποθηκών με επίκεντρο τα προπολεμικά κτίρια που παρουσιάζουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Στόχος της παραπάνω έρευνας ήταν η καταγραφή των σημαντικότερων από τα κτίρια αυτά και η διερεύνηση της αρχιτεκτονικής τους καταγωγής. Επιπλέον έχοντας αυτά ως υπόβαθρο έγιναν αρκετές επισκέψεις στην περιοχή και στην καπναποθήκη καθώς επίσης και συζητήσεις με κατοίκους και αρμόδιους φορείς.

Αναλυτικότερα, το πρώτο κεφάλαιο αποτελεί το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας. Μελετάται η ιστορία των καπναποθηκών και της πόλης του Αγρινίου και γίνεται μια γενική περιγραφή της λειτουργίας, μορφολογίας και κατασκευής των κτιρίων. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται εκτεταμένη περιγραφή της καπναποθήκης Παπαπέτρου. Περιγράφεται η θέση, χρονολογία ανέγερσης καθώς και η λειτουργία, μορφολογία και κατασκευή του κτιρίου. Στο τρίτο κεφάλαιο παρατίθενται οι ιδέες για την αντιμετώπιση του κτιρίου και διατυπώνεται η πορεία της ιδέας με σκίτσα, φωτομοντάζ και γραπτό λόγο. Ολοκληρώνοντας παρατίθενται σχέδια (κατόψεις, όψεις, τομές) και φωτορεαλιστικά για την πληρέστερη εικόνα της πρότασης. Με την παρούσα έρευνα προσδοκάτε η ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς, η ανάδειξη της καπναποθήκης και της ιστορίας της σε συνδυασμό με την αναζωπύρωση του χαμένου ενδιαφέροντος γι’ αυτή και τελικά η δημιουργία ενός σύγχρονου μουσείου για την πόλη του Αγρινίου και την ευρύτερη περιοχή.