Η μελέτη και ο σχεδιασμός ενός τουριστικού καταλύματος φιλικό προς τους χρήστες του, στο πλέον «αφιλόξενο»  βόρειο τμήμα του νησιού της Μυκόνου, εξαιτίας των ισχυρότατων ανέμων που πνέουν κατά τις περισσότερες ημέρες του χρόνου.

 Γενικά το κλίμα της Μυκόνου χαρακτηρίζεται από ισχυρούς  βόρειους ανέμους κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες , τα λεγόμενα μελτέμια, οι οποίοι έχουν ένταση περίπου 7-9 ΒF που κατά τόπους μπορούν να φτάσουν στιγμιαία τα 11-12 ΒF. Σχεδόν ολόκληρο το νησί δέχεται αυτούς τους ανέμους, ωστόσο στο νότιο τμήμα του φτάνουν εξασθενημένοι. Επίσης η ευρύτερη περιοχή των Κυκλάδων είναι η πιο ξηρό-θερμική της Ελλάδος και δέχεται τις λιγότερες βροχοπτώσεις. Για το λόγο αυτό και το νησί, όπως και τα υπόλοιπα κυκλαδίτικα χαρακτηρίζονται από ξηρό-φυτική βλάστηση.

 Στην εργασία αυτή, γίνεται μια απόπειρα να αποδειχθεί το γεγονός ότι, μέσα από τον σχεδιασμό και με τη χρήση πολύ απλών πρακτικών και μεθόδων, μπορούν να παραχθούν οι ιδανικές συνθήκες κατοίκησης ακόμα και σε συνθήκες ισχυρών ανέμων με μεγάλη διάρκεια όπως ακριβώς στο σημείο που τοποθετείται η μελέτη αυτή.  

 Η τοποθεσία στην οποία λαμβάνει χώρα η εργασία αυτή, είναι η περιοχή “Φάρος Αρμενιστής” που βρίσκεται στο βόρειο-Βορειοανατολικό τμήμα του νησιού της Μυκόνου. Βορειότερα από αυτό το σημείο δεν υπάρχει κάποιο άλλο νησί (ή γενικότερα κάποιο φυσικό εμπόδιο) γεγονός το οποίο κάνει τους ανέμους να φτάνουν αμείωτοι το σημείο αυτό.

 Η μελέτη ξεκινά από την τοποθεσία.

 Δυο μικροί λόφοι, στοιχισμένοι κάθετα στην διεύθυνση του ανέμου, αποτελούν το πρώτο και κυριότερο στοιχείο προφύλαξης από τον αέρα. Το συγκρότημά μας τοποθετείται ανάμεσα στους φυσικούς αυτούς όγκους, τους χρησιμοποιεί ενάντιας στις καιρικές συνθήκες. Τους μετατρέπει σε ανεμοθραύστες. 

 Με τον ίδιο τρόπο, όπως ακριβώς δηλαδή οι δύο λόφοι, που βρίσκονται εκατέρωθεν του συγκροτήματος, έτσι και μια σειρά πέτρινων τοίχων , κάθετων στον άνεμο, περικλείουν και τα κτίρια. Τεχνητά αυτή τη φορά.