Η υλοποίηση μιας αρχιτεκτονικής μελέτης αποτελείται από διάφορα, σημαντικά και αλληλένδετα μεταξύ τους, στάδια·  κυριότερα από τα οποία είναι η κατασκευή. Η εισαγωγή των ρομπότ - ως κατασκευαστικών μέσων - στην παραγωγική διαδικασία σήμανε τόσο την αντικατάσταση μεγάλου μέρος της ανθρώπινης εργασίας όσο και τη δυνατότητα εξατομικευμένου  σχεδιασμού  και κατασκευής. Οι ρομποτικοί βραχίονες, ως μηχανές γενικής χρήσης, συνδυασμένες με ειδικά προσαρμοσμένα εργαλεία και ψηφιακές αναπαραστάσεις, έχουν γίνει τα  τελευταία χρόνια το μέσο δημιουργικών διερευνήσεων στο σχεδιασμό, την αρχι- τεκτονική και τις τέχνες (Brell-Cokcan and Braumann, 2013). Αυτό οφείλεται στην εξαιρετική προσαρμοστικότητά τους, την «έξυπνη» συμπεριφορά τους και την υψηλή τους ακρίβεια, χαρακτηριστικά που τους δίνουν τη δυνατότητα για ένα εύρος εφαρμογών και πρακτικών σε πολλές διαφορετικές κλίμακες.

Η παρούσα ερευνητική εργασία εξετάζει τη συμβολή της ρομποτικής στην αρχιτεκτονική και τον ρόλο του ρομποτικού βραχίονα στην κατασκευή. Στο πλαίσιο των επιμέρους στόχων, περιγράφεται η σχέση του τεχνίτη με το εργαλείο και η σημασία των ψηφιακών εργαλείων στο πεδίο της αρχιτεκτονικής. Πιο συγκεκριμένα, διερευνάται πώς, μέσω της εξέλιξης και της μετατόπισης θεωριών και πρακτικών, υπό το πρίσμα της ψηφιακής αρχιτεκτονικής, επηρεάζεται ο ρόλος του αρχιτέκτονα και επαναπροσδιορίζεται η σχέση του με την κατασκευή. Έπειτα, αναλύεται η έννοια του ρομπότ και γίνεται μία σύντομη ιστορική αναδρομή των ρομποτικών συστημάτων στις διαδικασίες παραγωγής. Αντιπαρατίθεται ο τρόπος εργασίας του τεχνίτη με αυτόν του ρομπότ, ενώ, παράλληλα, παρουσιάζονται τα στάδια παραγωγής και οι μέθοδοι κατασκευής, συνοδευόμενα από τα αντίστοιχα παραδείγματα. Τέλος, παρουσιάζονται τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την έρευνα.