Στόχος, αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι η εξερεύνηση της περιπλάνησης του ατόμου σε ένα προξημικά δομημένο περιβάλλον. Ένα περιβάλλον, που δεν αποτελείται μόνο από τα χωρικά όρια που δημιουργούνται από τα «άψυχα» αντικείμενα, αλλά και από τα «έμψυχα» υποκείμενα που επηρεάζουν διαρκώς την περιπλάνηση του ατόμου. Για να επιτευχθεί αυτή η εξερεύνηση, αρχικά κατανοούμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το άτομο από θέμα βιολογικής αλλά και ψυχολογικής κατάστασης, ξεκινώντας από τη βάση που ξεκίνησε η σημειολογία της απόστασης, τα ζώα.

Η  Μελέτη Περίπτωσης επικεντρώνεται στην δημιουργία ενός μηχανισμού καταγραφής και ανάλυσης διαδρομών, μερών αλλά και αποστάσεων μέσα σ’ ένα αστικό ιστό, τα οποία απέκτησαν μια νέα σημασία και επικαιρότητα με την πανδημία του COVID-19. Αυτή η μέθοδος καταγραφής απαιτεί την ύπαρξη ενός υποκειμένου του οποίου η καθημερινή δραστηριότητα καταγράφεται και ταξινομείται μέσα από ένα μηχανισμό αναγνώρισης των κινήσεων και της τοποθεσίας με χρονικές μεταβολές.

Μετά  την εξαγωγή των δεδομένων αυτού του χρονικού διαστήματος, γίνεται μία πρώτη ανάλυση των αποτελεσμάτων των δεδομένων, ώστε να δημιουργηθεί μία εργαλειοθήκη. Η ανάλυση αυτής της εργαλειοθήκης επικεντρώνεται στη συμπεριφορά του υποκειμένου μέσα σε κάθε χώρο (μέρη και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), η οποία επηρεάζεται από την αντίληψη της «σημειολογίας της απόστασης» (Proxemics) όπως την αναλύει ο πολιτισμικός ανθρωπολόγος Edward T. Hall στο βιβλίο του The Hidden Dimension. Ο όρος αυτός αναφέρεται στην μελέτη της εγγύτητας μεταξύ των ανθρώπων, και στις αποστάσεις που κρατούν μεταξύ τους, δημιουργώντας έναν νέο τρόπο προσέγγισης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η προσέγγιση αυτή θα αποτελέσει την πυξίδα για την κατανόηση των δεδομένων αυτού του μηχανισμού και των «παράδοξων» μέσα σ’ αυτά.

Σκοπός  του μηχανισμού αυτού, είναι να δημιουργηθεί ένα εργαλείο, μέσω του οποίου κάθε υποκείμενο θα μπορεί να αντιληφθεί την συνολική εικόνα των «αποτυπωμάτων» του και της συμπεριφοράς του στον αστικό ιστό και στο δημόσιο χώρο.