Από τη στιγμή της γέννησης, το άτομο αποζητά την ασφάλεια. Η οικειότητα δημιουργεί αυτό ακριβώς το αίσθημα της ασφάλειας. Επομένως, η οικειότητα αποτελεί την γενετήσια ανάγκη του ανθρώπου. Αντιστρόφως, η δυσχέρεια που νιώθουμε και οι άβολες καταστάσεις που ερχόμαστε αντιμέτωποι, είναι συχνά φαινόμενα στη ζωή μας. Το άγνωστο, ή το ξένο προς εμάς, εξαρτάται από τα βιώματα και τις εμπειρίες μας. Τι συμβαίνει όμως όταν βιώνουμε κάτι άγνωστο; Τι νιώθουμε εκείνη τη στιγμή; Ποιοι παράγοντες καθορίζουν μία συνθήκη παράξενη; Είναι ο χώρος, ο χρόνος ή ένα βίωμα που μας οδηγεί σε μία μη γνώριμη κατάσταση; Η απομάκρυνση από κάτι οικείο μπορεί να προκαλέσει πανικό, ή φόβο. Οι καταστάσεις αυτές που επιδρούν στην ψυχολογία του ατόμου, το επηρεάζουν και προκαλούν «Ανοικειότητα». Αυτός ο όρος που περιέγραψε ο ψυχαναλυτής Σίγκμουντ Φρόυντ, εξαρτάται από το άτομο, την κοινωνία, τον χρόνο και την παράδοση. Ως αποτέλεσμα, βασιζόμενοι στη φαντασία, στην ψυχική υγεία και στις προκαταλήψεις, μπορούμε να οδηγηθούμε στους παράγοντας που δημιουργούν το ανοίκειο. Τόσο η Τέχνη όσο και η Αρχιτεκτονική χρησιμοποιεί τον όρο για να δημιουργήσουν αυτήν ακριβώς την «ενόχληση». Η αντιμετώπιση της δυσχέρειας αυτής από το άτομο, φαίνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε νέες εμπειρίες και βιώματα. Η επιρροή της τέχνης και της αρχιτεκτονικής σε ένα σύνολο είναι αδιαμφισβήτητη. Το ανοίκειο με τη σειρά του, μέσα από αυτές, δύναται να βελτιώσει τόσο το ίδιο το άτομο, όσο και μία ολόκληρη κοινωνία. Πολλοί είναι οι καλλιτέχνες, οι ερευνητές, οι λογοτέχνες και οι αρχιτέκτονες που χρησιμοποίησαν τον όρο «ανοίκειο» στα έργα τους, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο.