Η εργασία ξεκίνησε από μία ανάγκη να αντιληφθώ τα στοιχεία της χορευτικής έκστασης, δηλαδή του να φτάνεις σε μια κατάσταση εκτός εαυτού μέσα από τον ελεύθερο χορό στο πλήθος. Ο τρόπος που προσέγγισα το θέμα ήταν μέσα από την εμπειρία του εκστατικού χορού και τους χώρους στους οποίους αυτή μπορεί να συμβεί σήμερα, οι οποίοι ήταν οι χώροι των raves, δηλαδή των πάρτι με ηλεκτρονική μουσική, καθώς ο χορός κάτω από τους ήχους της ηλεκτρονικής είναι ένας τρόπος για να φτάσουν τα σώματα στην εκστατική κορύφωση. Στη συνέχεια επικεντρώθηκα στους πανεπιστημιακούς χώρους προσπαθώντας να ερευνήσω πως ήταν τα πρώτα πανεπιστημιακά πάρτι, και αργότερα εστίασα στην πόλη του Βόλου, καθώς, πέραν από την εμπειρία ως χορεύον σώμα, μπορούσα να αντλήσω παρατηρήσεις κάτω από ένα οργανωτικό πρίσμα λόγω της συμμετοχής σε διοργανώσεις πάρτι κι άλλων εκδηλώσεων στο πανεπιστήμιο. Τέλος, γίνεται αναφορά στα άτομα που θεωρώ πως είναι το βασικό στοιχείο των πανεπιστημιακών πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής στο Βόλο, δηλαδή τους φασέους. Μέσα από τη θεωρητική προσέγγιση των υποκουλτούρων, προσωπικές παρατηρήσεις και συζητήσεις, προσπάθησα να εντοπίσω στοιχεία της έννοιας και να την αντιληφθώ. Η εργασία κλείνει με ένα ερώτημα σχετικά με τις μελλοντικές συναθροίσεις, οι οποίες μετά την καραντίνα λόγω του COVID19, φαντάζουν αβέβαιες αλλά απαραίτητες.

Όσο αφορά τον τίτλο η χορικότητα είναι μία έννοια που χρησιμοποιείται κυρίως στο θέατρο και προέρχεται ετυμολογικά από την λέξη χορικός<χορός, δηλαδή τα άτομα που μετείχαν στον χορό στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Η χορικότητα υποδηλώνει τη συλλογική φωνή και το συλλογικό σώμα του χορού και ο τρόπος που χρησιμοποιείται στον τίτλο δηλώνει τη αίσθηση συλλογικότητας και ανήκειν που ενυπάρχουν στον εκστατικό χορό και οδηγούν σε ένα ενιαίο σώμα, το χορεύον πλήθος.