Το μανιφέστο μου έγκειται σε μια κολαζοειδή μεταχείριση της βιβλιογραφίας μου, με σκοπό τη σύσταση μιας θεωρητικής ενότητας, στο συγκεκριμένο πλαίσιο που θέτω.

Με αφορμή το βιβλίο του Ζωρζ Περέκ "Ζωή-οδηγίες χρήσεως", εισάγω την έννοια της θεατρικότητας στη κατοίκηση. Επικεντρώνομαι στη διερεύνηση του κατοικώ ως επιτέλεση. Θέτω το επιτελώ αρχικά ως συνθήκη κοινωνικής αλληλεπίδρασης και το αναζητώ στις πρακτικές του κατοίκου. Το κοινό, η σκηνή, το ρίσκο και η ντροπή, το σύνηθες και το εξαιρετικό αποτελούν εδώ τις κατευθυντήριες ενότητες μου. Επεκτείνω το εύρος του επιτελώ, αντιλαμβανόμενη τη συνειδητότητα πια ως τη κύρια πηγή του, και το αναζητώ και σε ατομικές πρακτικές στο σπίτι. Εντοπίζω με αυτόν τον τρόπο το επιτελώ με όρους της πρόβας, της αυτοαναφοράς και αναστοχασμού, των οδηγιών και του συμβολικού-φαντασιακού. Το αυτόματο-ασυνείδητο κομμάτι της κατοίκησης, όπου δεν διαπιστώνω την επιτέλεση, το ερευνώ ως προς την ευρύτερη έννοια της επιτελεστικότητάς του. Καταλαβαίνω την επιτελεστικότητα του κατοικώ ως προς τη ταυτότητα του κατοίκου και ως προς το χώρο του. Καταλήγω, με τα τρία πεδία αντίληψης του κατοικώ: με βλέπουν, με βλέπω, με κάνω, σε μια συνθήκη διαφοροποίησης της οπτικής γωνίας με την οποία το προσλαμβάνω και καταλαβαίνω στη καθημερινή μου πρακτική εμπειρία.

Το κείμενό μου έχει δομηθεί έτσι, ώστε να πραγματοποιούνται δύο παράλληλες αναγνώσεις. Η θεωρία αναπτύσσεται ταυτόχρονα με τις ιστορίες. Οι ιστορίες παραθέτονται όπως τις θυμάμαι ή όπως μου τις είπαν/έγραψαν. Το οπτικό υλικό μου προκύπτει από μια έρευνα και επεξεργασία πάνω στο δικό μου φωτογραφικό αρχείο, καθώς και στο οικιακό αρχείο της οικογένειάς μου.