Στην παρούσα ερευνητική εργασία γίνεται μια προσπάθεια ανάλυσης του αρχιτεκτονικού προπλάσματος με στόχο τη διερεύνηση της συμβολής του στη διαδικασία της αρχιτεκτονικής σύλληψης. Το πώς δηλαδή το πρόπλασμα μέσα από τα διάφορα στάδια της εξέλιξής του, γίνεται ένα ανάλογο της  πορείας σκέψης και της πορείας δημιουργίας του προκειμένου να βοηθήσει. 

  Το πρόπλασμα τόσο ως μέσο αναπαράστασης όσο και ως εργαλείο σχεδιασμού συγκροτεί ένα μικρό προσχέδιο της πραγματικής δημιουργίας. Αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μέσα αναπαράστασης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και τη μόνη φυσική τρισδιάστατη μεταφορά και εκτέλεση της αρχιτεκτονικής ιδέας από τη φαντασία στην πραγματικότητα. Το αντικείμενο της έρευναςδημιουργεί την ανάγκη για περεταίρω γνώσεις στο θέμα της αναπαράστασης και τη σύνδεση του όρου με την αρχιτεκτονική. Αναλύοντας λοιπόν τους ποικίλους τρόπους και μέσα αναπαράστασης έρχεται το σημείο που πολύ αυθόρμητα το αρχιτεκτονικό πρόπλασμα κάνει την εμφάνισή του. Παρατηρώντας πώς συνολικά λειτουργεί ένα πρόπλασμα ανάλογα με τα στοιχεία που το απαρτίζουν και τα υποκείμενα που το συνοδεύουν, καθώς και τα σημεία που πλεονεκτεί σε σχέση με άλλα μέσα αναπαράστασης, καταφέρνει να πείσει ως προς την επιτυχία του σαν αναπαραστατικό μέσο.

  Στη συνέχεια, εμβαθύνοντας πλέον στη θεματική του προπλάσματος, αρχίζει η ανάλυση της έννοιας του και της ιστορικής του πορείας. Εντοπίζονται και διερευνούνται οι παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται και επηρεάζεται η τελική μορφολογία του προπλάσματος, όπως είναι η κλίμακα και η υλικότητα, ενώ ταυτόχρονα οργανώνονται οι διάφορες τυπολογίες του, ανάλογα με το χρονικό διάστημα της υλοποίησής του κατά την παραγωγική διαδικασία. Στο σημείο αυτό, γίνεται συζήτηση και για την αρχική πρόταση- τίτλο της έρευνας, τον προβληματισμό ουσιαστικά που αφορά την ταυτότητα του προπλάσματος ως εργαλείο σύλληψης, εργασίας και παρουσίασης. Η διαδικασία υλοποίησης του προπλάσματος αλλά και η ποιότητα της αρχιτεκτονικής ιδέας που αντιπροσωπεύει, κατά την παραγωγική διαδικασία παίζει καθοριστικό ρόλο στη παραπάνω κατηγοριοποίηση του και καθορίζει τις διαφορετικές τυπολογίες και το τελικό του προϊόν. Ένα τελικό προϊόν το οποίο δεν παύει να αποτελεί μια επιθυμία του ίδιου του δημιουργού και ναλειτουργεί σαν μέσο διαλόγου και έκφρασης των φανταστικών του ιδεών και της πραγματικότητας.

Μιας πραγματικότητας όπου η ρεαλιστική διάσταση του τρισδιάστατου αντικειμένου πρόπλασμα συμβάλει ταυτόχρονα στη σκέψη,στο σχεδιασμό του δημιουργού αλλά και στην παρουσίασή του στο κοινό.