Η παρούσα εργασία αφορά την ιστορική και χωρική προσέγγιση της Κύμης της Εύβοιας, μέσα από την προσωπική αφήγηση της γιαγιάς μου, Μπάτσα-Σουλιώτη Μαρία,  αλλά και μέσω της μουσειακής συλλογής της.

Μια βιωματική προσέγγιση της Κύμης, μέσα από τα κτήριά της, τους ανθρώπους της, τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν.

Κι έτσι όπως ο χώρος υφαίνεται με τον χρόνο,  με την περιπατητική εξιστόρηση και τη βιντεοσκόπηση,  αναδεικνύεται η σχέση των κατοίκων με την Κύμη και η ιστορία της πόλης σε σχέση με το σήμερα.

Μια οπτικοακουστική διαδρομή στον αστικό ιστό της πόλης, την μετουσιώνει σε ένα εν δυνάμει μουσείο. Με την αφήγηση, η ιστορία του τόπου αναδύεται μέσα από τη σύνδεση της μνήμης και του χρόνου με τον χώρο.

Τα ταπεινά αντικείμενα καθημερινής χρήσης εκτεθειμένα στο «μουσείο» της γιαγιάς μου, η αναβίωση συνθηκών μιας άλλης εποχής, καταστάσεων, ανθρώπινων σχέσεων, μόχθου και τρόπου ζωής με κατεύθυναν να «χτίσω» τη μικροϊστορία της γενέτειράς μου, νοηματοδοτώντας έτσι το φυσικό αλλά και το ανθρωπογενές περιβάλλον μιας συγκεκριμένης εποχής.

Πώς διασκέδαζαν τότε; Πώς εκπαιδεύονταν; Πώς βιοπορίζονταν; Ποιες ήταν οι συνθήκες διαβίωσής τους; Πώς ερωτεύονταν; Όλα τα ερωτήματα θα εύρισκαν απάντηση.

Το τρίπτυχο «συλλογή-αφήγηση-περίπατος», λειτουργεί καταλυτικά στην ιστορική μνήμη και στην ανασύνθεση των ηθών και των εθίμων, αποκαλύπτοντας την έκταση των κοινωνικών πρακτικών και αντιθέσεων, χωρίς να καταφέρνει ωστόσο να μας αφήσει αμέτοχους συναισθηματικά.