Έναυσμα αυτής της μελέτης αποτέλεσε η συνειδητοποίηση πως άνθρωπος και χώρος, είναι δύο τόποι αλληλοεξαρτώμενοι, με μια δυναμική σχέση μεταξύ τους. Η πόλη, το αστικό τοπίο μπορεί να επηρεάσει τις ψυχοσυναισθηματικές διεργασίες που συμβαίνουν μέσα μας, ερήμην μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε στην βιάση της καθημερινότητας. Αλλά και αντίστροφα, οι σκέψεις, οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα του ατόμου, προβάλλονται κάθε στιγμή στον χώρο και του δίνουν ένα νέο νόημα, του προσδίδουν μια καινούρια ατμοσφαίρα.
Έτσι σε αυτό το τεύχος επιχειρείται η ανάλυση της διαδικασίας της περιπλάνησης, ως εργαλείο ανάγνωσης του αστικού γίγνεσθαι, μέσα από τις ιστορικές και θεωρητικές μελέτες της. Αναλύονται, οι διάφορες έννοιες που αποδίδονται στον όρο της περιπλάνησης ανά τα χρόνια και με ποιες συνθήκες πραγματοποιείται αυτή σε κάθε περίπτωση. Άξονας μελέτης θα αποτελέσει ο flâneur του 19ου αιώνα, μέσα από τα γραπτά του Charles Baudelaire και του Walter Benjamin, ως και την μετεξέλιξη αυτού στις καλλιτεχνικές πρωτοπορίες του 20ου αιώνα.
Σημαντικός σταθμός της έρευνας αυτής, αποτελεί και η πραγμάτωση της αποτύπωσης της εμπειρίας της περιπλάνησης μέσω της Ψυχογεωγραφίας. Η πόλη, ένας χώρος εξ ορισμού δημόσιος, δεν παύει να είναι έντονα προσωπικός αφού είναι ένας χώρος που έχουμε βιώσει με την ύπαρξη μας σε αυτόν. Έτσι αποτυπώνοντας το ήδη δομημένο περιβάλλον, όχι όμως πλέον με τους όρους της κλασικής χαρτογράφησης, γίνεται εφικτή η παραγωγή σκέψεων και ιδεών που αφορούν την σύνθεση του αστικού. Η έννοια της Ψυχογεωγραφίας, όπως θα αναλυθεί, αποκαλύπτει χρήσιμα συμπεράσματα για τον ανασχεδιασμό αλλά και για τις μελλοντικές επεμβάσεις στην σύγχρονη πόλη. Παρατίθενται λοιπόν σημαντικά παραδείγματα, πειράματα, χάρτες και συνθέσεις του 20ου αιώνα που κατά καιρούς έκαναν εφικτή την ανάλυση αυτή. Η έρευνα συνεχίζει με την παρουσίαση της μετεξέλιξης της περιπλάνησης και της χαρτογράφησης αντίστοιχα όπως εξελίχθηκαν στην πορεία από τα τέλη του ως τις αρχές του 21ου αιώνα, καθώς η εμφάνιση νέων αστικών μοντέλων και πρόσθετων τεχνολογικών και οπτικοακουστικών μέσων υπέδειξαν νέες μορφές περιπλάνησης και εμπλούτισαν την διαδικασία της ψυχογεωγραφίας.
Η ερευνητική διαδικασία συμπληρώνεται με την ανάλυση ενός παραδείγματος περιπλανητή του ελλαδικού χώρου: την φιγούρα του ρεμπέτη. Εξετάζονται τα χαρακτηριστικά του, καθώς και οι περιοχές που κατά κύριο λόγο έζησε και αλληλεπίδρασε με τον αστικό ιστό. Καταλήγοντας, και με την αρωγή όλων των θεωρητικών υπόβαθρων που μελετήθηκαν παραπάνω, πραγματοποιώ και καταγράφω την προσωπική μου περιπλάνηση στα ίχνη του ρεμπέτη, ούτως ώστε να διαπιστώσω έμπρακτα πως ο δημόσιος χώρος αλληλεπιδρά με τον χρήστη του.