Αναμφισβήτητα, η πλειοψηφία των δραστηριοτήτων, που αναπτύσσονται στο πλαίσιο της αστικής ζωής, βασίζονται στην λογική απόσπασης κέρδους και συνεπώς, οι σύγχρονες πόλεις συνιστούν τα εργαλεία, μέσα από τα οποία διευθετούνται αυτές οι κυριαρχικές σχέσεις εξουσίας. Αναρωτιέται λοιπόν, κανείς αν μπορούν να υπάρξουν περιθώρια αντίστασης στις σύγχρονες μορφές κυριαρχίας στις πόλεις του σήμερα.

Η ιδέα των κοινών και η πρακτική του μοιράσματος (commoning) θα μπορούσαν να συντελέσουν δημιουργικές εναλλακτικές ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ή μετα-νεοφιλελεύθερη φάση του καπιταλισμού, που εκμεταλλεύεται τη ζωή στις πόλεις. Το ερευνητικό αυτό αποπειράται να αναδείξει το νόημα και την παραγωγή κοινών χώρων στο πλαίσιο του αστικού χώρου, ανατροφοδοτώντας την συζήτηση γύρω από τα κοινά. Οι πρακτικές του μοιράσματος που ορίζουν και παράγουν αγαθά και υπηρεσίες που μοιράζονται, συνιστούν ευκαιρίες για τους κατοίκους να οικειοποιηθούν την πόλη τους, πέρα από τους μηχανισμούς ελέγχου των σύγχρονων κοινωνιών. Όμως, τα κοινά εδάφη που δημιουργούνται μέσα από τέτοιες πρακτικές δεν αφορούν μόνο την αναδιανομή αγαθών αλλά αναδεικνύουν αξίες που μοιράζονται όσοι και όσες συμμετέχουν στην δημιουργία τους. Με άλλα λόγια, αναπτύσσουν νέες μορφές κοινωνικής ζωής και γεφυρώνουν τις αποστάσεις ανάμεσα στα μέλη μίας αποξενωμένης κοινωνίας. Αυτό από μόνο του, είναι κάτι σημαντικό, καθώς θέτει την βάση προς μία νέα αστικότητα. Μέσα από το παράδειγμα της Ελλάδας και των μεταιχμιακών κοινών που αναδύθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης, θα παρουσιαστούν κάποιες μορφές αστικών κοινών που μέχρι και σήμερα αμφισβητούν τις γεωμετρίες εξουσίας που θέτει η αγορά και διεκδικούν σθεναρά το δικαίωμα στην πόλη.