Η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται τις συνέπειες της ανθρώπινης εξάρτησης από το πλαστικό και παράλληλα παρουσιάζει καινοτόμες επιχειρήσεις σε Ελλάδα και Ολλανδία που στόχο έχουν να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με το υλικό. Σύντομα μετά την ανακάλυψη των πρώτων πλαστικών για χρήση σε αντικείμενα που προορίζονταν να αντέξουν στο χρόνο, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση στο φαινόμενο του throw away living. Τα πλαστικά έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας με τη μορφή αντικειμένων μιας χρήσης. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής πλαστικού προορίζεται για την κατασκευή ποικίλων συσκευασιών που καταλήγουν στα σκουπίδια λίγο μετά τη χρήση, μετασχηματίζοντάς το υλικό σε σύμβολο του καταναλωτικού τρόπου ζωής που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Η προβληματική διαχείριση των πλαστικών όταν αυτά μετατρέπονται σε απορρίμματα έχει ως αποτέλεσμα να αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες πηγές ρύπανσης του περιβάλλοντος, αλλά και των ωκεανών, όπου συχνά καταλήγουν. Ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης μας με το πλαστικό κρίνεται απαραίτητος. Ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο αναδύεται ενισχύοντας τη μετάβαση προς ένα βιώσιμο μέλλον. Αντικείμενα μελέτης αποτελούν design studios, labs και ΜΚΟ που προασπίζονται και λειτουργούν σύμφωνα με πρότυπα της κυκλικής οικονομίας. Το απόρριμμα μετατρέπεται σε πρώτη ύλη και παίρνει τη μορφή ενός νέου προϊόντος με υπεραξία που με τη σειρά του στόχο έχει να επιφέρει αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες.