Οι «έξυπνες πόλεις» αποτελούν έναν σύγχρονο τρόπο ανάπτυξης της αστικής δομής. Αξιοποιώντας την τεχνολογία, έχουν ως στόχο την παροχή υπηρεσιών στους πολίτες και την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους.

Καθώς στις μέρες μας παρατηρούνται όλο και περισσότερες αναφορές στις «έξυπνες πόλεις», κρίνεται απαραίτητη η προσέγγιση και η ανάλυση των χαρακτηριστικών τους.

Εξίσου σημαντική είναι η εξέταση της αλληλεπίδρασης του επιστημονικού πεδίου της αρχιτεκτονικής με τον συγκεκριμένο όρο. Ειδικότερα, ως αρχιτέκτονες, οφείλουμε να διερευνήσουμε τον ρόλο μας σε αυτό το νέο τύπο πόλης και τη συνεισφορά που μπορούμε να έχουμε στην ανάπτυξη και τη βελτίωσή του.

Έτσι λοιπόν, η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται τη διερεύνηση του όρου «έξυπνη πόλη», την κατανόηση των χαρακτηριστικών της και του τρόπου λειτουργίας της, και κυρίως, τη συμβολή που παρουσιάζει ο αρχιτέκτονας σε αυτή.

Αρχικά, πραγματοποιείται πλήρης βιβλιογραφική μελέτη του ορισμού της έννοιας «smartcities». Αφού αναλυθούν οι δύο επιμέρους έννοιες του γλωσσικού συνόλου «έξυπνη πόλη», διερευνώνται οι λόγοι που οδήγησαν στην εμφάνιση αυτού του όρου,  τα διαφορετικά είδη των έξυπνων πόλεων αλλά και η δομή μιας τέτοιας πόλης.

Έπειτα, διερευνώνται οι ψηφιακές εφαρμογές σε διαφορετικές κλίμακες, από το επίπεδο του κτιρίου ως την ίδια την πόλη, ενώ δίνεται έμφαση στον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική αλληλεπιδρά με αυτές.

Μέσα από την παραπάνω πορεία και ειδικότερα μέσω της μελέτης των εφαρμογών σε «έξυπνες πόλεις», καταλήγουμε σε συμπεράσματα σχετικά με τη συνεισφορά του αρχιτέκτονα στη δημιουργία και τη λειτουργία αυτής της αστικής δομής.

Γίνεται, δηλαδή, αντιληπτό, ότι ο αρχιτέκτονας, τόσο λόγω των δεξιοτήτων του, όσο και μέσω του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, συμμετέχει σε συγκεκριμένα επίπεδα των έξυπνων πόλεων σε σημαντικό βαθμό και η συμβολή του αποδεικνύεται πολύτιμη, ενώ σε άλλα επίπεδα ο ρόλος του θεωρείται σχετικά εποπτικός.