Τις  τελευταίες δεκαετίες οι σύγχρονες πόλεις έχουν περάσει από διάφορες διαδικασίες αστικής ανάκαμψης στα πλαίσια του οικονομικού ανταγωνισμού τους και στην προσπάθεια προβολής τους.  Η Σεβίλλη είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού του φαινομένου. Το 1992 η Παγκόσμια έκθεση , συμπεριλαμβανομένου και των κύριων δράσεων γύρο από αυτήν, είναι η διαδικασία χωρικού μετασχηματισμού με την μεγαλύτερη σπουδαιότητα απ’ όσες έχουν διεξαχθεί στην σύγχρονη Ισπανία. Ήταν μια απόφαση του κράτους και των περιφερειακών διοικήσεων η επιλογή της Σεβίλλης, με κύρια παράμετρο την ισότιμη ανάπτυξη και την μείωση των διαφορών μεταξύ των βόρειων και νότιων ισπανικών περιφερειών. Με ευκαιρία την παγκόσμια έκθεση του 1992 έγινε στόχος η αναδιάρθρωση της πόλης. Αυτό επηρέασε πολλά πράγματα, ανάμεσα σ’ αυτά και μια περιοχή του ιστορικού κέντρου όπου υπονομεύθηκε η ταυτότητα και η αυθεντικότητα της, με αρνητικές επιπτώσεις για την αξία των ακινήτων και τους παλιούς κατοίκους της.