Η παρούσα διπλωματική εργασία εφορμάτε από  την προγενέστερη μελέτη μου, στα πλαίσια της ερευνητικής μου εργασίας σε σχέση με το αθηναϊκό  μπαλκόνι και το γεγονός ότι αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο του χαρακτήρα της Αθήνας. Η προσωπική μου αγωνία για την αναζήτηση της σύγχρονης ταυτότητας του αττικού τοπίου οδηγεί σε μία σειρά ερευνών που  καταλήγουν στο δίπολο μπαλκονιού- λόφου, ως ένα από τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το αττικό τοπίο. Μια σειρά ταυτόχρονων γεγονότων στον ελλαδικό χώρο ασκούν έντονη επιρροή στην πορεία αυτής της εργασίας. Η παρουσίαση της ιδέας για τους νέους ουρανοξύστες στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής, στο Ελληνικό και η συζήτηση για το αν σχετίζονται τελικά με την ταυτότητα της Αθήνας είναι ένα από αυτά. Λίγους μήνες αργότερα  το ξέσπασμα της πανδημίας Covid-19, φέρνει στο προσκήνιο την τηλεργασία και κλείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα τα κτίρια γραφείων , χρήση που συχνά προσδίδεται στα ψηλά κτίρια. Μελετώντας τα ψηλά κτίρια της Αθήνας ,τα κτίρια- λόφους όπως τα ορίζουμε στην παρούσα εργασία, οδηγούμαστε στη συνειδητοποίηση πως αυτά ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Πρόκειται για κτίρια εργασίας, τα οποία δε διαθέτουν ημι-υπαίθριους χώρους .Έτσι λοιπόν προκύπτει η ιδέα ενός κτιρίου λόφου που επαναδιαπραγματεύεται τη μορφή και το πρόγραμμα των υπαρχόντων ψηλών κτιρίων της αθηναϊκής πόλης και  πειραματίζεται με την προσπάθεια, του να συμπεριλάβει την ειδυλλιακότητα του αστικού μπαλκονιού σε ένα υπαίθριο ψηλό κτίριο. Την ίδια στιγμή επιχειρώντας να σχολιάσει και να αποτελέσει αντιπαράδειγμα στους ουρανοξύστες του Ελληνικού, και έπειτα από μία σειρά αστικών αναλύσεων και μελετών χωροθετείται στο Δυτικό παραλιακό μέτωπο, στον  πολυχώρο Λιπασμάτων, στη Δραπετσώνα. Η διατηρητέα βιομηχανική υψικάμινος ύψους 118 μέτρων αποτελεί τον πυρήνα γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται ένα ψηλό κτίριο αποτελούμενο από μπαλκόνια. Το νέο τοπόσημο  δεν έχει ως στόχο να επιβληθεί δημιουργώντας νέες συνθήκες βίαια φορεμένες στον τόπο που χωροθετείται., αντιθέτως επιχειρεί να ερμηνεύσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του και με γνώμονα αυτόν, να προσελκύσει το μέσο Αθηναίο πολίτη, προτρέποντας μας τελικά να ξανασκεφτούμε τους όρους και τις παραμέτρους της ανέγερσης των ψηλών κτιρίων στην Αθήνα.