Η πόλη και η ύπαιθρος είναι χώροι ζωτικής σημασίας του ανθρώπου της ελληνικής πραγματικότητας. Παρότι η πόλη διαδέχτηκε την ύπαιθρο στα βάθη των αιώνων δεν μπόρεσε να αποσπαστεί από αυτήν. Τη γη που εκτός από τον άνθρωπο γέννησε όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε αυτός να μπορέσει να επιβιώσει και να εξελιχθεί. Οι λαϊκές αγορές που ακόμη και σήμερα διατηρούν την αίγλη των προηγούμενων χρόνων είναι οι τόποι σύνδεσης αυτού του φαινομενικού χάσματος ανάμεσα στην ύπαιθρο και στην πόλη. Τόποι συνάθροισης, δημόσιοι χώροι όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να δραστηριοποιηθεί κατά βούληση. Αποτελούν μέρος της ζωής και της παράδοσης του Έλληνα. Γι’ αυτούς τους λόγους παραμένουν τόσο σημαντικές. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως που παρατηρείται σε αυτές είναι ο τόπος προέλευσης των προϊόντων, το ταξίδι της παραγωγής, η γη, οι άνθρωποι.

 Με αφορμή την λαϊκή αγορά των Τρικάλων, λοιπόν, κάναμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ακολουθήσαμε τις διαδρομές του Fernand Braudel στη Μεσόγειο. Παρατηρήσαμε τις θεωρίες του Gramsci  και τις καταγραφές του Χατζημιχάλη  για την σύγχρονη Ευρώπη και τους ανθρώπους της. Η άνιση γεωγραφική ανάπτυξη που έφτασε τους λαούς της Νότιας Ευρώπης στην εξαθλίωση ενώ αυτούς της Βόρειας  στην συγκέντρωση του πλούτου. Η αποανάπτυξη του André Gorz και των υπόλοιπων θεωρητικών μας βοήθησε να δούμε τη λαϊκή αγορά από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Να βρούμε ευκαιρίες και να αξιοποιήσουμε τη ελληνική γη. Και, τελικά, έτσι σοφοί που γίναμε, με τόση πείρα, ξαναγυρίσαμε στα Τρίκαλα· αυτή τη φορά όμως με μια ευρύτερη ματιά στον τόπο, τους ανθρώπους, τα προϊόντα. Η παρούσα έρευνα έχει σκοπό να εξετάσει την δυνατότητα προς αυτάρκεια και την αναζωογόνηση της πόλης μέσω της βιώσιμης ανάπτυξης, της παραγωγής δηλαδή βιοαερίου από την Αναερόβια Χώνευση των αποβλήτων και υπολειμμάτων που παράγονται από τις τοπικές καλλιέργειες, το τοπικό ζωικό απόθεμα και την επεξεργασία τους και την εφαρμογή του στους οικισμούς.